Hechting (psychologie)
Hechting betekent binnen de psychologie het opbouwen van een band met iemand. Hechting begint vanaf je geboorte en speelt later in het leven een belangrijke rol. Hechting is verlangen naar nabijheid te zoeken van een of meer personen die voor als baby voor belang zijn de gene die jou opvoeden, jou troosten en gevoel van veiligheid geven . Ondanks dat je ouders het goed bedoelen kan soms voorkomen dat niet goed gaat door dat ze niet op juiste manier hebben gehandeld dan spreken van een onveilige hechtingsband . Gelukkig zijn de meeste kinderen veilig gehecht .
Soorten hechtingstijlen
John Bowlby en Mary ainsworth omschrijven vier soorten :
- Veilige hechting: Je wordt als baby met vraag om aandacht beantwoord je word bijvoorbeeld getroost als je gevallen was je ouders waren een veilige plek waar terug op kon vallen als je niet fijn voelde .
- Onveilig gehecht : Als er iets niet goed ging in hechting dan spreken van een onveilige hechting. Dit kan later in leven vervelende gevolgen hebben in aan gaan met relaties.
- Vermijden gehecht: je vent erg wantrouwen en vertrouwd dus niemand je bent liever alleen dan samen dit kan komen als je ouders het contact met jou negatief hebben gedaan .
- Ambivalente hechting: je hebt een sterke stemmingswisseling je kan ene moment heel erg stabiel zijn ander moment erg van streek . Dit kan komen door dat je ouders heel onverspelbaar waren en overbezorgd en soms miste je ouders erg als kind.
- Gedesoriënteerd hechting: als je een bron van veiligheid en angst hebt tegelojk deze kan ontstaan door trauma of als je misbruikt bent als kind je vertrouwd anderen mensen niet . Je zoekt hulp maar toch vermijd je het.
Dit artikel is een beginnetje. Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.
Meer informatie over dit onderwerp vind je hier: |
Dit artikel is een beginnetje.
|