Berk
De berk (Betula) is een geslacht van loofbomen. Berken komen over het gehele noordelijk halfrond voor en kunnen tegen winterkou. De berken die van nature in Nederland en België voorkomen hebben vaak een witte stam. De rode berk heeft bijvoorbeeld een bruinkleurige stam. De bladeren van de berk hebben een groene kleur en zijn een beetje ovaal met een punt aan het einde van het blad. Berken hebben zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen. De bloemen zijn een soort katjes zoals men ook ziet bij de wilg en de els.
Een berk is niet kieskeurig in zijn groeiplaats. De berk groeit op praktisch alle soorten grond zoals veen en klei. Wel heeft de berk een natte bodem nodig, anders kan deze er niet goed groeien. Veel berkensoorten zijn snelle groeiers. Berkensoorten zoals de dwergberk kunnen in de bergen groeien. Deze berk wordt dan geen grote boom maar wordt niet groter dan een struik. Berken groeien ook op de toendra en worden ook daar niet groter dan een struik.
Berken werken samen met schimmels die in de bodem leven. Berken hebben deze schimmels nodig om te overleven. Wanneer een berk ouder dan 3 jaar is kan deze dan ook niet meer verpoot worden omdat de schimmels dan achterblijven. Op de berk kunnen paddenstoelen voorkomen. Deze paddenstoelen zijn schadelijk voor de berk en hij kan er ook dood aan gaan. Daarnaast leven er kleine insecten berkenwantsen genaamd op de berk. Deze insecten voeden zich met het voedsel van de berk.
In Nederland en België komen voornamelijk de ruwe berk en de zachte berk voor. De ruwe berk kan onderscheiden worden van de zachte berk doordat de schors niet mooi glad is. Daarnaast houd de ruwe berk van drogere gronden dan de zachte berk. Dat berken van natte gronden houden geld dus voor bijna alle berken maar er zijn uitzonderingen.