Britpop
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
Dit artikel is nog niet af. |
Britpop was een Britse muziek- en cultuurbeweging uit het midden van de jaren '90 van de twintigste eeuw die de nadruk legde op het Brits zijn. Men produceerde helderdere, pakkendere alternatieve rock, deels als reactie op de populariteit van de donkere grungemuziek uit de Verenigde Staten en op het eigen 'shoegazing-' ofwel indie muziekwereldje in Groot-Brittannië. De beweging bracht Britse alternatieve rock en vormde de basis van een grotere Britse populaire culturele beweging: Cool Britannia, die de Swinging Sixties en de Britse gitaarpop uit de jaren '60 opriep en daarmee herleven.
Britpop was een door de media aandacht op bands die voortkwamen uit het Indie (independence, onafhankelijke) wereldje van de vroege jaren negentig. De term Britpop werd gezien als een soort reclame truc en een meer cultureel ogenblik dan een muzikale stijl of genre. De bijbehorende bands grepen terug op de Britse popmuziek van de jaren '60, glam rock en punk rock van de jaren '70 en indiepop van de Jaren '80.
De meest succesvolle bands die met Britpop te maken hadden, waren Blur, Oasis, Suede en Pulp, bekend als de "big four" van de beweging, hoewel Suede en Pulp niets moesten weten van de term Britpop. De periode van de populariteit van Britpop ligt tussen1993–1997 en de topjaren 1994–1995. Een strijd tussen Blur en Oasis (genaamd 'The Battle of Britpop') bracht de beweging in 1995 volop in de aandacht van de Britse pers. Hoewel muziek het belangrijkste was, werden mode, kunst en politiek er ook bij betrokken. De politicus Tony Blair en New Labour sluit zich zelfs aan bij de beweging.
Tijdens de late jaren '90 begonnen veel Britpop-acts wat CD verkoop betreft te minderen of begonnen Britpop-acts uit elkaar te gaan, of op een andere manier naar nieuwe genres of stijlen te bewegen. De Britpop begon het wat populariteit betreft het te verliezen van tienerpop. Dit kwam onder andere door Boys & Girls groepen als Boyzone, Westlife, de Spice Girls en Britney Spears. Britpop ging over in een post-Britpop indie- beweging gekenmerkt door bands als Travis, Snow Patrol en Coldplay.
In tegenstelling tot de stugheid van grunge, werd Britpop omschreven als "jeugdige uitbundigheid en verlangen naar erkenning". De Britse vlag ofwel 'Union Jack' werd een belangrijk symbool van de Britpop-beweging en het gebruik van de vlag als een symbool van trots en (Britse) nationalisme.
De in Liverpool gevestigde groep The La's met hun hitsingle "There She Goes" was er al vier jaar vóór Britpop en werd door het muziekblad 'Rolling Stone' omschreven als een "grondlegger van de stichting van Britpop.". Andere Britpop-voorlopers zijn de Stone Roses, Happy Mondays en Inspiral Carpets. Latere acts zijn onder andere Radiohead en The Verve, The Boo Radleys, Ocean Colour Scene en Cast.