Charles III van het Verenigd Koninkrijk
Charles Philip Arthur George Mountbatten-Windsor (Buckingham Palace, Londen, Verenigd Koninkrijk, 14 november 1948) is sinds 8 september 2022 de huidige koning van het Verenigd Koninkrijk. Daarnaast is hij ook het staatshoofd van 14 andere landen (de zogeheten commonwealth realms). Dit zijn Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Jamaica, Papoea-Nieuw-Guinea, Tuvalu, Antigua en Barbuda, de Bahama's, Belize, Grenada, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines en de Salomonseilanden. Ook is hij het hoofd van de Gemenebest van Naties en de Anglicaanse Kerk.
Hij is de oudste zoon van Elizabeth II en Philip Mountbatten. Na zijn studie heeft zowel in de Britse marine als het Britse leger gediend. Charles trouwde in 1981 met Diana Spencer en kreeg twee kinderen met haar. Zijn huwelijk met Diana was erg ongelukkig en in 1996 scheidden de twee van elkaar. In 2005 trouwde Charles met zijn geliefde Camilla Parker Bowles. Toen zijn moeder in 1952 koningin werd, werd Charles kroonprins. Later kreeg hij de officiële titel Prins van Wales en hielp zijn moeder met haar taken. Vooral aan het einde van haar leven nam Charles steeds meer taken over. Charles is van alle leden van het Britse koninklijk huis het langst troonopvolger geweest. Ook hield Charles zich als kroonprins bezig met vrijwilligerswerk, het behoud van historische gebouwen en klimaatverandering.
Charles werd koning nadat zijn moeder op 96-jarige leeftijd overleed in 2022. Hierna besloot hij de titel Charles III te nemen.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Charles werd geboren op 14 november 1948 in Buckingham Palace. In die tijd van zijn grootvader, George VI, nog koning van het land en zijn moeder was nog kroonprinses. Slechts vier jaar later zou zijn moeder zelf koningin worden, waardoor Charles automatisch kroonprins werd. Doordat zijn moeder een drukke baan had als koningin, kreeg hij een gouvernante. Deze gouvernante gaf Charles ook privéles tussen zijn 5e en 8e jaar. Hierna ging Charles naar een school, waar prinsen voor hem een privéleraar kregen. Dit was dan ook bijzonder. Charles had zelf geen prettige jeugd. Zijn ouders waren niet echt aanwezig bij zijn opvoeding en op school werd hij ook gepest. In 1966 zat voor een tijdje op school in Australië.
Na zijn middelbare school ging hij direct door naar de universiteit. Hiermee brak hij met de traditie, aangezien Britse troonopvolgers normaal eerst een tijdje in het leger dienden. In 1967 ging hij studeren aan Trinity College in Cambridge. Hier begon hij met het studeren van archeologie en antropologie. Later studeerde hij geschiedenis en voor een semester verdiepte hij zich in de geschiedenis van Wales en de Welshe taal.
Prins van Wales
.jpg)
In 1958 kreeg Charles officieel de titel Prins van Wales. Dit is de officiële titel die mannelijke Britse troonopvolgers kregen; kroonprinsessen kunnen de titel niet krijgen. Zijn officiële speech als prins van Wales werd pas in 1969 gehouden op Caernarfon Castle in Wales. In 1970 kreeg hij ook een zetel in het Britse Hogerhuis. Vanaf 1976 verschijnt de kroonprins ook meer in het openbaar bij officiële ceremonies, evenementen en openingen. Zo reist hij in 1981 ook voor een staatsbezoek af naar de Verenigde Staten. In de midden van de jaren 1970 toont Charles interesse om gouverneur-generaal van Australië te worden. Hij zag hiervan af nadat Australiërs er niet positief op reageerden. In de jaren 1970 diende hij ook in het Britse leger en de Britse marine.
Charles heeft ook een aantal aanslagen tijdens zijn leven meegemaakt. In 1983 probeerde Christopher John Lewis te ontsnappen uit het psychiatrische ziekenhuis om Charles om te brengen. Eerder had hij een aanslag op de koningin gepleegd, maar deze mislukte. In 1994 probeerde David Kang om de kroonprins te vermoorden als protest over de behandeling van vluchtelingen uit Cambodja, maar ook deze aanslag mislukte. Door de jaren heen heeft Charles de koningin ook vaak vervangen tijdens speciale evenementen. Zo was Charles aanwezig bij de onafhankelijkheid van Fiji in 1970, de Bahama's in 1973, Papoea-Nieuw-Guinea in 1975, Zimbabwe in 1980 en Brunei in 1984. In 1997 verving Charles ook de koningin toen de Britten Hongkong teruggaven aan China.
Vanaf de jaren 2000 nam Charles ook steeds meer taken van de koningin over.
Eerste huwelijk
Charles ontmoette Diana in 1977 tijdens een bezoek aan Althorp. Charles ging toen om met haar oudere zus, Sarah. Op 29 juli 1981 trouwde hij op advies van zijn oom, Lord Mountbatten met de 20-jarige Lady Diana Spencer. Ze kregen twee zoons:
- William Arthur Philip Louis (21 juni 1982)
- Henry "Harry" Charles Albert David (15 september 1984)
Het huwelijk tussen Charles en Diana werd vaak geschreven als een sprookjeshuwelijk, maar het was alles behalve een sprookje. Diana was nog erg jong en erg verlegen. Ook had ze een slechte band met de andere leden van de Britse koninklijke familie. Daarnaast was Charles zelf niet echt verliefd op haar, hadden de twee verschillende interesses en was er een leeftijdsverschil van 13 jaar. Het koppel leefde op Kensington Palace en op Highgrove House. Vanaf 1986 kreeg Charles ook een affaire met zijn oude geliefde Camilla Parker Bowles. De twee hadden een buitenechtelijke relatie, waarna Diana hetzelfde deed. Ondertussen waren er veel roddels in de Britse pers die vaak de kant van Diana kozen. Dit schaadde de reputatie van Charles enorm en tot op de dag van vandaag heeft Charles hier last van.
In 1995 gaf de Britse koningin Charles de tip om de relatie met Diana te beëindigen. Op 28 augustus 1996 waren de twee officieel gescheiden, maar Diana bleef een bekend figuur wereldwijd tot aan haar dood. Veel Britten hadden medelijden met Diana en Diana was tegen die tijd ook populairder dan Charles. Diana overleed op 31 augustus 1997 in een verkeersongeluk in Parijs. Dit leidde tot veel verdriet in het gehele Verenigd Koninkrijk. De scheiding was ook erg omstreden, aangezien de Anglicaanse Kerk tegen scheidingen is en de Britse koning(in) hier het hoofd van is.
Tweede huwelijk
Op 10 februari 2005 maakte het bureau van Charles bekend dat Charles en Camilla op 8 april 2005 in het huwelijk zouden treden. Daarmee kreeg Camilla Parker-Bowles een officiële functie, als vrouw van de prins. Het paar kent elkaar al sinds 1971. Zowel koningin Elizabeth II als de Anglicaanse Kerk heeft zich lange tijd tegen het huwelijk verzet. Dit kwam doordat Charles en Camilla een buitenechtelijke relatie hadden, terwijl Charles nog getrouwd was met Diana. Ook was er angst dat het huwelijk Charles erg onpopulair had kunnen maken. Dit zou de Britse monarchie in gevaar kunnen brengen, aangezien Charles de troonopvolger is.
Door het overlijden van Paus Johannes Paulus II, werd besloten het huwelijk een dag te verzetten, naar 9 april 2005. Het huwelijk vond plaats op Windsor Castle en Charles's ouders waren niet bij het huwelijk aanwezig.
Na het huwelijk gingen Charles en Camilla ook een duidelijkere rol spelen in het koninklijk huis. Door de hoge leeftijd van koningin Elizabeth II droeg zij steeds meer taken over aan haar zoon. Ondertussen braken er ook schandalen uit, aangezien Charles brieven had gestuurd naar verschillende ministers tussen 2004 en 2005. Hij zette zich in voor klimaatmaatregelen, milieubescherming, bescherming van oude gebouwen, de bouw van gebouwen in oude stijl en verschillende vrijwilligersorganisaties. Ook sprak hij zich vaak uit over politieke zaken, terwijl een lid van de koninklijke familie dit niet hoort te doen.
Koningschap
Op 8 september 2022 overleed koningin Elizabeth II op 96-jarige leeftijd. Zij had het land voor 70 jaar bestuurd, waardoor veel Britten alleen Elizabeth II als koningin hadden meegemaakt. Charles werd direct na het overlijden van zijn moeder koning van het land op 73-jarige leeftijd. Vooralsnog staat er nog geen officiële kroning gepland, maar Charles wil wel een kleine, simpele kroning. Tijdens zijn eerste speech gaf Charles veel hetzelfde te willen doen als zijn moeder. Charles koos de naam Charles III voor zijn koningschap. Veel mensen wilden echter dat Charles zich George VII ging noemen, aangezien koning Charles I onthoofd werd en koning Charles II gedwongen moest aftreden. Desondanks besloot Charles toch zijn eigen naam te behouden.
| Koningen van Engeland, Schotland en het Verenigd Koninkrijk | |||
|---|---|---|---|
| Engeland (tot 1603 · lijst) Alfred de Grote (871-899) · Eduard de Oudere (899-924) · Æthelstan (924-939) · Edmund I de Geweldige (939-946) · Edred (946-955) · Edwy (955-959) · Edgar de Vreedzame (959-975) · Eduard de Martelaar (975-978) · Ethelred II (978-1016) · Sven Gaffelbaard (1013-1014) · Edmund II (1016) · Knoet de Grote (1016-1035) · Harold I (1035-1040) · Hardeknoet (1040-1042) · Eduard de Belijder (1042-1066) · Harold II (1066) · Edgar II (1066) · Willem I de Veroveraar (1066-1087) · Willem II (1087-1100) · Hendrik I (1100-1135) · Stefanus (1135-1154) · Hendrik II (1154-1189) · Richard I (1189-1199) · Jan (1199-1216) · Hendrik III (1216-1272) · Eduard I (1239-1307) · Eduard II (1307-1327) · Eduard III (1327-1377) · Richard II (1377-1399) · Hendrik IV (1399-1413) · Hendrik V (1413-1422) · Hendrik VI (1422-1461) · Eduard IV (1461-1470; eerste keer) · Hendrik VI (1470-1471) · Eduard IV (1471-1483) · Eduard V (1483) · Richard III (1483-1485) · Hendrik VII (1485-1509) · Hendrik VIII (1509-1547) · Eduard VI (1547-1553) · Jane (1553) · Maria I (1553-1558) · Elizabeth I (1558-1603) Schotland (tot 1603) Engeland, Schotland en Ierland (1603-1707 · lijst) Verenigd Koninkrijk (en Ierland) (1707-heden · lijst) |
|||