Chinese geschiedenis

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De vroegst bekende schriftelijke verslagen van de Chinese geschiedenis dateren al van 1250 voor Christus, van de Shang-dynastie (ca. 1600-1046 voor Christus), tijdens het bewind van koning Wu Ding, die werd genoemd als de eenentwintigste koning van Shang door dezelfde. Oude historische teksten zoals het Documentenboek (vroege hoofdstukken, 11e eeuw v. Chr.), de Bamboo Annals (ca. 296 v. Chr.) en de Records of the Grand Historian (ca. 91 v. Chr.) vermelden en beschrijven een Xia-dynastie (c. 2070-1600 voor Christus) vóór de Shang, maar er is geen schrift bekend uit de periode, en Shang-geschriften wijzen niet op het bestaan ​​van de Xia. De Shang regeerde in de Gele Rivier- vallei, die algemeen wordt beschouwd als de bakermat van de Chinese beschaving. Neolithische beschavingen zijn echter ontstaan ​​in verschillende culturele centra langs zowel de Gele Rivier als de Yangtze-rivier. Deze beschavingen van de Gele Rivier en de Yangtze ontstonden millennia vóór de Shang. Met duizenden jaren aan ononderbroken geschiedenis, is China een van de oudste beschavingen ter wereld en wordt het beschouwd als een van de bakermaten van de beschaving.

De Zhou-dynastie (1046-256 voor Christus) verving de Shang en er kwam het concept (idee) van het mandaat van de hemel om hun heerschappij te rechtvaardigen. De centrale Zhou-regering begon te verzwakken als gevolg van externe en interne druk in de 8e eeuw voor Christus, en het land versplinterde uiteindelijk in kleinere staten tijdens de lente- en herfstperiode . Deze staten werden onafhankelijk en vochten met elkaar in de volgende oorlogvoerende staten periode . Veel van de traditionele Chinese cultuur , literatuur en filosofie ontwikkelde zich voor het eerst tijdens die moeilijke tijden.

In 221 v.Chr. veroverde Qin Shi Huang de verschillende oorlogvoerende staten en creëerde voor zichzelf de titel van Huangdi of " keizer " van de Qin , wat het begin markeerde van het keizerlijke China. De onderdrukkende regering viel echter kort na zijn dood en werd verdrongen door de langer bestaande Han-dynastie (206 v.Chr. - 220 n.Chr.). Opeenvolgende dynastieën ontwikkelden bureaucratische systemen die de keizer in staat stelden uitgestrekte gebieden rechtstreeks te controleren. In de 21 eeuwen van 206 voor Christus tot 1912 na Christus werden routinematige administratieve taken uitgevoerd door een speciale elite van geleerde-ambtenaren. Jonge mannen, goed thuis in kalligrafie, geschiedenis, literatuur en filosofie, werden zorgvuldig geselecteerd door middel van moeilijke overheidsexamens. De laatste dynastie van China was de Qing (1644-1912), die in 1912 werd vervangen door de Republiek China en vervolgens in 1949 op het vasteland door de Volksrepubliek China . De Republiek China trok zich in 1949 terug op het eiland Taiwan . Zowel de VRC als de ROC beweren momenteel de enige legitieme regering van China te zijn, wat resulteert in een voortdurend geschil , zelfs nadat de Verenigde Natieserkende de VRC als de regering die China vertegenwoordigt op alle VN-conferenties in 1971. Hong Kong en Macau droegen in 1997 en 1999 de soevereiniteit over van respectievelijk het Verenigd Koninkrijk en Portugal aan China en werden speciale administratieve regio's (SAR's) van de VRC.

De Chinese geschiedenis is afgewisseld tussen perioden van politieke eenheid en vrede, en perioden van oorlog en mislukte staat - de meest recente was de Chinese burgeroorlog (1927-1949). China werd af en toe gedomineerd door steppevolken, van wie de meesten uiteindelijk werden geassimileerd in de Han-Chinese cultuur en bevolking. Tussen tijdperken van meerdere koninkrijken en krijgsheren hebben Chinese dynastieën over delen van of heel China geregeerd; in sommige tijdperken strekte de controle zich uit tot Xinjiang , Tibet en Binnen-Mongolië , zoals nu. Traditionele cultuur en invloeden uit andere delen van Azië en de westerse wereld (gedragen door immigratiegolven,culturele assimilatie , expansie en buitenlands contact), vormen de basis van de moderne cultuur van China.