Glorious Revolution
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
De Glorious Revolution, in het Nederlands ook de Roemrijke Omwenteling of de Glorieuze Overtocht genoemd, is de naam die wordt gegeven aan de machtsovername van de Nederlandse stadhouder Willem III en zijn vrouw, de Engelse koningin Mary II in Engeland, Schotland en Ierland. De Glorious Revolution speelde een belangrijke rol bij de eenwording van Groot-Brittannië en het ontstaan van het Verenigd Koninkrijk. De revolutie vond plaats tussen 1688 en 1689.
De revolutie maakte een einde aan het bestuur van de katholieke koning Jacobus II, die door een groot deel van de bevolking gehaat werd. Willem III en Mary II waren beide protestants en regeerden na de Glorious Revolution als koningspaar. Door de Glorious Revolution kwam er een einde aan de vervolging van protestanten in Engeland, Schotland en Ierland en de zeeoorlogen tussen Nederland en Engeland.
Voorgeschiedenis
Politieke situatie op de Britse Eilanden
Gedurende de Glorious Revolution bestond het Verenigd Koninkrijk nog niet, deze werd pas ruim 120 jaar later gesticht. De Britse Eilanden bestonden toentertijd uit drie aparte koninkrijken, namelijk Engeland (inclusief Wales), Schotland en Ierland (inclusief Noord-Ierland). Alle drie de koninkrijken waren verbonden in een personele unie, oftewel ze hadden één vorst. Na de dood van de Engelse koningin Elizabeth I werd namelijk de koning van Schotland ook de koning van Engeland. Ierland werd in die tijd al door de Engelse vorst bestuurd. Ondanks het feit dat Engeland en Schotland koninkrijken verbonden nu verbonden onder één vorst, betekende het niet dat het meteen ook één land werd. De twee bleven aparte landen met eigen parlementen, wetten, regels en overheden. Enkel de koning werd gedeeld.
Religieuze situatie
Er was alleen één probleem hiermee; het geloof. Ierland en Schotland waren beide katholiek, terwijl Engeland de Anglicaanse Kerk volgde. Deze kerk was ontstaan nadat de Engelse koning Hendrik VIII niet van de paus mocht scheiden van zijn vrouw. Hij splitste de kerk van Engeland af en maakte zichzelf leider van de Engelse kerk. Aanvankelijk bleven alle katholieke tradities behouden, maar de Engelse koningin Elizabeth I voegde ook een hoop protestantse dingen toe, aangezien zij zelf protestants was. De bevolking van Engeland werd hierdoor ook steeds protestantser, ook vanwege de oorlog met het katholieke Spanje.
De koningen van Schotland waren echter grotendeels katholiek en vooral koning Jacobus II was streng katholiek. Hij was zelfs geen lid van de Angilicaanse Kerk, waar hij zelf het hoofd van was, maar van de katholieke kerk. Dit wakkerde het conflict tussen de katholieken en protestanten in het land alleen maar aan.