Kasteel de Haar: verschil tussen versies
(Toevoegingen gedaan over de herbouw, meer volgt!) |
(Kosten herbouw) Labels: Filter: Experimenteren Visuele tekstverwerker |
||
| Regel 41: | Regel 41: | ||
Een slimme installatie ving regenwater op, wat werd gefilterd en werd gebruikt als stromend water in de badkamers - koud én warm water! Heel bijzonder, zelfs in het Paleis Het Loo waren toen nog geen badkamers. |
Een slimme installatie ving regenwater op, wat werd gefilterd en werd gebruikt als stromend water in de badkamers - koud én warm water! Heel bijzonder, zelfs in het Paleis Het Loo waren toen nog geen badkamers. |
||
| − | Een grote ketel, gestookt met kolen, zorgde voor verwarming. Een centrale verwarming, zoals iedereen tegenwoordig thuis heeft - maar dat was vroeger helemaal niet zo normaal. Pas in de jaren '60 werd de centrale verwarming in onze huizen normaal. |
+ | Een grote ketel, gestookt met kolen, zorgde voor verwarming. Een centrale verwarming, zoals iedereen tegenwoordig thuis heeft - maar dat was vroeger helemaal niet zo normaal. Pas in de jaren '60 werd de centrale verwarming in onze huizen normaal. Maar 70 jaar eerder was er al centrale verwarming in Kasteel de Haar. |
De lift, was ook al zo'n nieuwigheidje. Luxe hotels adverteerden er in die tijd mee: men was trots op de liften! in het kasteel waren maar liefst drie liften. |
De lift, was ook al zo'n nieuwigheidje. Luxe hotels adverteerden er in die tijd mee: men was trots op de liften! in het kasteel waren maar liefst drie liften. |
||
Al deze luxe werd het grootste deel van het jaar niet gebruikt. Alleen in augustus, later in september, werd het kasteel gebruikt. Als de familie op andere momenten in Nederland was, werd gebruik gemaakt van het "kleine" kasteel, het Châtelet. |
Al deze luxe werd het grootste deel van het jaar niet gebruikt. Alleen in augustus, later in september, werd het kasteel gebruikt. Als de familie op andere momenten in Nederland was, werd gebruik gemaakt van het "kleine" kasteel, het Châtelet. |
||
| + | |||
| + | === Kosten van de herbouw === |
||
| + | De herbouw van het kasteel was een heel groot project. Zelfs het vermogen van de barones bleek onvoldoende: de kosten vielen veel hoger uit dan de architekt vooraf had berekend. Het geld was op... in 1897 dreigde een groot probleem. De bouwbedrijven waren niet betaald, veel boeren hadden hun grond verkocht aan de baron en wachtten op hun geld. Uiteindelijk heeft de baron geld geleend om het project af te kunnen maken. |
||
| + | |||
| + | De kosten van de herbouw bedroegen 1,8 miljoen gulden. Voor die tijd een gigantisch bedrag! De kosten voor de bouw van het Rijksmuseum in Amsterdam bijvoorbeeld, bedroegen 2,7 miljoen gulden. In dezelfde tijd werd ook de enorme Kathedraal Sint Bavo in Haarlem gebouwd (kosten 1 miljoen gulden). |
||
| + | [[Bestand:Vertrek 1.19 (= kamer 4), naar het zuiden. Interieur met meubels en lambrizering origineel, vermoedelijk rond 1905, Engels (Maple & Co), schoorsteenmantel met radiator - Haarzuilens - 20381018 - RCE.jpg|alt=Gastenkamer, met in de schouw een radiator.|miniatuur]] |
||
===Nieuwe eigenaars=== |
===Nieuwe eigenaars=== |
||
Versie van 19 okt 2019 18:38
| Kasteel de Haar | |
| |
| Kasteel de Haar met de tuinen | |
| Algemeen | |
|---|---|
| Locatie | Haarzuilens |
| Land | Nederland |
| Monumentstatus | Rijksmonument |
| Monumentnummer | 527891 |
| Bouwstijl | Neogotiek |
| Bouwmateriaal | Baksteen |
| Eigenaar | Stichting Kasteel De Haar |
| Huidige functie | Woning, museum |
| Bouwjaar | 14e eeuw, mogelijk 13e eeuw |
| Herbouwd in | 1892 - 1912 |
| Website www.kasteeldehaar.nl | |
| |
| Kasteel de Haar in 2003 | |
Portaal  Architectuur
| |
Kasteel de Haar is een kasteel in het dorp Haarzuilens in de Nederlandse provincie Utrecht. Kasteel de Haar is het grootste kasteel van Nederland.
Geschiedenis
Eerste eeuwen
Hoe het kasteel ontstaan is weten we niet, maar er is een onderzoek naar aan de gang. Hierdoor weten we ook niet hoe het eerste kasteel er uit zag. Veel mensen denken dat het een versterkte woontoren was, maar er is geen bewijs voor. Het kasteel werd voor het eerst genoemd in 1391. In de loop van de jaren werd het kasteel verder uitgebreid. In 1449 kwam het kasteel in bezit van de familie van Zuylen. Rond 1482 werd het kasteel vaak aangevallen. In het rampjaar werd het kasteel steeds hersteld en uitgebreid tot dat de laatste bewoner overleed. Hij woonde daar alleen. Veel gedeeltes van het kasteel werden niet meer onderhouden. Sommige delen waren al ingestort. Na zijn overlijden werd het kasteel niet meer onderhouden. De erfgenaam ging niet in het kasteel wonen. Hij verkocht het landgoed, maar niet het kasteel. In de loop van de tijd stortte het kasteel in, na honderd jaar was het een ruïne geworden.
Herbouw
In 1890 erfde Etienne baron van Zuylen van Nyevelt van de Haar het kasteel. De baron was gefascineerd door de familiegeschiedenis. Zijn droom was het kasteel groter en mooier dan ooit te herbouwen. Zijn vrouw, barones Hélène de Rothshild, kwam uit een erg rijke familie. Haar geld maakte het mogelijk het kasteel te restaureren.
De beroemde architect Pierre Cuypers en zijn zoon Joseph Cuypers kregen de opdracht om het kasteel te bouwen. De baron was nooit van plan om daar te gaan wonen. Het kasteel was een plek om elk jaar vakantie te vieren. Daarbij nodigde de baron veel mensen uit. Het kasteel had 21 slaapkamers voor de familie en vrienden. De meeste kamers hadden een eigen badkamer: er waren 14 badkamers in het kasteel. Voor het personeel waren 14 slaapkamers en 3 badkamers.
Toen besloten werd tot restauratie, werden er veel nieuwe dingen uitgevonden. De baron hield erg van alles wat nieuw was: Zo had de baron in 1894 al een auto. In 1895 reed pas de eerste auto in Nederland. De barones was de eerste vrouw met een rijbewijs.
In het kasteel werd elektrische verlichting aangelegd. Nu niet erg bijzonder, maar toen wel! Er bestond nog geen elektriciteitsnetwerk, en goede lampen waren er eigenlijk nog niet. In heel Nederland waren nog maar vijf huizen met elektrische verlichting.
Een slimme installatie ving regenwater op, wat werd gefilterd en werd gebruikt als stromend water in de badkamers - koud én warm water! Heel bijzonder, zelfs in het Paleis Het Loo waren toen nog geen badkamers.
Een grote ketel, gestookt met kolen, zorgde voor verwarming. Een centrale verwarming, zoals iedereen tegenwoordig thuis heeft - maar dat was vroeger helemaal niet zo normaal. Pas in de jaren '60 werd de centrale verwarming in onze huizen normaal. Maar 70 jaar eerder was er al centrale verwarming in Kasteel de Haar.
De lift, was ook al zo'n nieuwigheidje. Luxe hotels adverteerden er in die tijd mee: men was trots op de liften! in het kasteel waren maar liefst drie liften.
Al deze luxe werd het grootste deel van het jaar niet gebruikt. Alleen in augustus, later in september, werd het kasteel gebruikt. Als de familie op andere momenten in Nederland was, werd gebruik gemaakt van het "kleine" kasteel, het Châtelet.
Kosten van de herbouw
De herbouw van het kasteel was een heel groot project. Zelfs het vermogen van de barones bleek onvoldoende: de kosten vielen veel hoger uit dan de architekt vooraf had berekend. Het geld was op... in 1897 dreigde een groot probleem. De bouwbedrijven waren niet betaald, veel boeren hadden hun grond verkocht aan de baron en wachtten op hun geld. Uiteindelijk heeft de baron geld geleend om het project af te kunnen maken.
De kosten van de herbouw bedroegen 1,8 miljoen gulden. Voor die tijd een gigantisch bedrag! De kosten voor de bouw van het Rijksmuseum in Amsterdam bijvoorbeeld, bedroegen 2,7 miljoen gulden. In dezelfde tijd werd ook de enorme Kathedraal Sint Bavo in Haarlem gebouwd (kosten 1 miljoen gulden).
,_naar_het_zuiden._Interieur_met_meubels_en_lambrizering_origineel,_vermoedelijk_rond_1905,_Engels_(Maple_%26_Co),_schoorsteenmantel_met_radiator_-_Haarzuilens_-_20381018_-_RCE.jpg)
Nieuwe eigenaars
Sinds 2000 is de stichting kasteel de Haar van de Vereniging Natuurmonumenten eigenaar van het kasteel. De familie van Zuylen van Nijenveldt was tot aan 2012 eigenaar van de meubels. sinds 2012 is de stichting daar eigenaar van. De meubelcollectie is zo'n 10 miljoen euro waard. Dat geld werd betaald door:
- BankGiro Loterij
- Vereniging Rembrandt
- VSBfonds
- Prins Bernard Cultuurfonds
- K. F. Heinfonds
- Mondriaan fonds
- Stichting nationaal fonds Kunstbezit
- SNS REAAL Fonds
- M.A.O.C. Gravin van Bylandt Stichting
- De provincie en gemeente Utrecht.
De koop zou voorkomen dat de meubels over de wereld werden verspreid, maar in een gebouw bleven.
Externe Links
-Flag.svg){kind=small}