Kookpunt en smeltpunt

Van water dat bij een regenbui naar beneden valt, is al gauw niets meer te zien. Een deel wordt afgevoerd via het riool, een deel zakt in de bodem weg en een deel verdampt. Dat verdampen gaat heel onopvallend. Je ziet helemaal niets, behalve dat de hoeveelheid water langzaam afneemt. Maar water kan ook op een opvallender manier verdampen ..

Kookpunt

Als je een bekerglas met water verwarmt boven een brander, ontstaan er na een poosje kleine luchtbelletjes. Dat is de lucht die opgelost zit in het water. Een paar minuten later verschijnen er waterdamp bellen in het water. De temperatuur is dan bijna 100 graden Celsius. Deze bellen ontstaan op de bodem, stijgen op, koelen af en worden in elkaar gedrukt voordat ze het wateroppervlak bereiken. Het geluid dat je daarbij hoort wordt het zingen van water genoemd. Als de temperatuur overal in de vloeistof 100 graden Celsius is, bereiken de damp bellen wel het wateroppervlak. Ze barsten daar uit elkaar, zodat de waterdamp mengt met de lucht erboven. Dat is koken: jet water verdampt nu niet alleen aan het oppervlak, maar overal in de vloeistof. Als je doorgaat met verwarmen, blijft het water koken tot het helemaal verdampt is. De temperatuur van het water blijft daarbij steeds 100 graden. Deze temperatuur noem je het kookpunt van water. Bijna elke zuivere stof heeft een eigen kookpunt. Het is een belangrijke stofeigenschap.

Smeltpunt en vriespunt

In de winter moet het water eerst dalen tot 0 graden Celsius totdat het kan bevriezen. De temperatuur van het water blijft 0 graden Celsius totdat het volledig is bevroren. Als het flink vriest, is de temperatuur van het ijs ook lager dan 0 graden. Dan moet de temperatuur van het ijs stijgen tot 0 graden voordat het zal smelten. Smeltend ijs heeft dus dezelfde temperatuur als bevriezend water: 0 graden Celsius. Je noemt deze temperatuur het smeltpunt van ijs en het vriespunt van water. Bijna elke zuivere stof heeft een eigen smeltpunt en stolpunt. Bij water heet het stolpunt het vriespunt.