Lodewijk de Vrome
Lodewijk de Vrome was de zoon van Karel de Grote. Hij was de keizer van het grote Frankische Rijk. Hij had nog een aantal oudere broers, maar die stierven allemaal in de laatste jaren van het keizerschap. Lodewijk was de enige zoon die overbleef. Hij had liever in het klooster gebleven. Voor Karel was hij ook laatste keus, want hij had geen stère persoonlijkheid.
Kroning tot keizer
In het jaar 813 na Christus werd Lodewijk door Karel gekroond door Karel. Omdat hij het daar niet helemaal mee eens was, liet hij zich in 816 opnieuw kronen door paus Stephanus IV. Daarmee werd het kroningsritueel definitief en zou het blijven bestaan in het Heilige Roomse Rijk tot 1806. Het Heilige Roomse Rijk kan beschouwd worden als de voorloper van Duitsland.
Het verdrag van Verdun
Lodewijk wilde zijn rijk overdragen aan zijn oudste zoon Lotharius, de zoon van zijn eerste vrouw. Zijn tweede vrouw was het daar niet mee eens. Zij wilde dat haar zoons een deel van het rijk kregen. Er ontstond een grote strijd tussen de zoons. Uiteindelijk werd het grote Frankrische Rijk verdeeld in 3 stukken. Karel de Kale kreeg het deel in wat nu grotendeels Frankrijk is en Lodewijk de Duitser het gedeelte dat nu Duitsland is. Het middengedeelte dat vanuit de Nederlanden tot in Italië liep, ging naar Lotharius. Het verdrag van Verdun was al snel geschonden, want Lotharius werd van beide kanten aangevallen.
Het Frankische Rijk in de problemen
Omdat Lodewijk geen sterke leider was, zagen andere groepen ook hun kans. Zo begonnen de Vikingen het Frankische Rijk aan te vallen en plundertochten te beginnen. Ook andere volkeren, zoals de Avaren gingen het Rijk weer aanvallen. Ook begonnen de Frankische edelen ontevreden te worden. De keizer werd steeds onmachtiger en stond onder toenemende invloed van zijn vrouw. Uiteindelijk zou het leiden tot een eeuw waarin Europa weer een terugval zou krijgen. Net zoals bij het Romeinse Rijk zouden de kloosters een belangrijk steunpilaar blijven in het overeind houden van de Europese cultuur.