Mayflower

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Mayflower in de haven van Plymouth, Massachusetts.

De Mayflower was een schip, dat Engelse kolonisten naar de Britse koloniën in Noord-Amerika vervoer (de huidige Verenigde Staten) in 1620. De kolonisten worden ook wel de Pilgrim Fathers genoemd. Aan boord waren 102 kolonisten. Zij hadden een ander geloof dan de Anglicaanse Kerk in Engeland. Ze moesten in 1609 vluchten naar Nederland, maar vertrokken in 1620 via Engeland naar Noord-Amerika.

De pelgrims op de Mayflower staan voor het ideaal van de American Dream en de godsdienstvrijheid in het de Verenigde Staten. Veel inwoners van de Verenigde Staten zijn ook trots als één van hun voorouders aan boord van de Mayflower was. De feestdag Thanksgiving Day wordt ook in verband gebracht met de Mayflower.

Voorgeschiedenis

Al onder koningin Elizabeth I ontstonden een rij van Britse koloniën in Noord-Amerika. Deze koloniën werden uiteindelijk de dertien koloniën genoemd en besloegen grofweg de Amerikaanse oostkust van Maine tot aan Georgia. In Engeland was de Anglicaanse Kerk het belangrijkste en enige toegestane geloof. De Anglicaanse Kerk had zich afscheid van de rooms-katholieke kerk en had zowel protestantse als katholieke tradities. Niet iedereen kon zich vinden in de Anglicaanse Kerk, zo ook de zogeheten puriteinen of dissenters. De puriteinen waren erg protestants en vonden dat hun geloof niet met de Anglicaanse Kerk samen kon. Onder koning Jacobus I werden de puriteinen verbannen.

Puriteinen was de wol in Leiden.

Veel puriteinen vluchtte naar het gewest Holland, dat onderdeel was van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Zij vestigden zich in het Zuid-Hollandse Leiden in 1608. In Holland was een grote mate van godsdienstvrijheid. Niemand werd voor zijn geloof vervolgd. De stad Leiden bood financiële hulp en onderdak aan voor Duitse, Franse en Engelse protestanten. In Leiden moesten de puriteinen zwaar werk verrichten, zoals het wassen van wol. Dit leidde tot veel gezondheidsklachten bij vele puriteinen. Ook was er de angst dat Spanje Nederland zou bezetten, aangezien de Tachtigjarige Oorlog nog steeds bezig was. De Engelse koning sloot een bondgenootschap met Nederland tegen Spanje. Veel puriteinen waren daarom ook bang dat de Engelse koning te veel invloed zou krijgen in Nederland.

Dit ware allemaal redenen om naar de Nieuwe Wereld te verhuizen. Hoewel de koloniën onder Engeland stonden, woonden er weinig mensen. De koloniën werden als gevaarlijk gezien. Veel mensen overleden op zee en in de koloniën zelf werden steden aangevallen door inheemse stammen. Ondanks deze redenen tegen de overtocht naar de Nieuwe Wereld, waren de puriteinen ervan overtuigd dat god ze zou beschermen:

We verily believe and trust the Lord is with us and that He will graciously prosper our endeavors according to the simplicity of our hearts therein Wij zijn voorwaar overtuigd en vertrouwen dat de Heer met ons is en dat Hij genadig zal gedijen voor ons streven volgens de eenvoudigheid van onze harten.

Tocht

Vertrek uit Leiden

Vanuit Leiden zou de boot Speedwell de puriteinen meenemen naar Southampton in Engeland. Vanuit Plymouth zou de Mayflower ze meenemen naar de kolonie Massachusetts. Niet alle puriteinen waren in staat om direct te gaan. Voor de overtocht moest men spullen inslaan en niet iedereen had hiervoor het geld. Daarom werd afgesproken om eerst de jonge en sterke puriteinen te laten gaan. Zij hadden de meeste kans op overleven en de rest kon in de toekomst volgen. Pastoor John Robinson bleef in Leiden achter om voor de achtergebleven puriteinen te zorgen.

Robinson was de belangrijkste pleiter vóór de overtocht. Hij vergelijk de tocht naar de Nieuwe Wereld met de kruistochten. De Nieuwe Wereld was volgens hem gelijk aan Israël. De puriteinen moesten volgens hem een "spiritueel Jeruzalem" bouwen in de Nieuwe Wereld. Dit was volgens hem de taak en het lot van de puriteinen. Het schip werd geleid door Edward Winslow. Hij beschreef de aftocht uit Leiden als:

A flood of tears was poured out. Those not sailing accompanied us to the ship, but were not able to speak to one another for the abundance of sorrow before parting. Een zee aan tranen vloeide. Degene, die niet met ons meezeilde op ons schip, vergezelden ons, maar hadden niet de mogelijkheid om met elkaar te spreken door de overvloed leed door het scheiden.

Volgens een andere leider, William Bradford, was het scheiden van de families een droevige en trieste gebeurtenis. Na drie dagen zeilen was het schip in Southampton aangekomen. Hier stapten de puriteinen, vanaf toen pelgrims genoemd, over op een ander schip, de Mayflower.

Twee schepen?

De Mayflower zou Engeland met 65 passagiers in het midden van juli 1620 verlaten. Oorspronkelijk zou de Speedwell meevaren naar de Nieuwe Wereld. Het schip zou teruggaan naar Holland om nog aantal passagiers op te halen en vervolgens meevaren. Er werd echter een lek in de Speedwell ontdekt en dat moest gerepareerd worden. Hierdoor werd de tocht uitgesteld naar 5 augustus 1620. Toen de schepen net onderweg waren, werd een nieuw lek ontdekt in de Speedwell. De Speedwell voer daarom niet mee naar de Nieuwe Wereld. De Speedwell werd afgedankt en de 20 passagiers aan boord werden overgebracht naar de Mayflower. Hierdoor was het erg druk op de Mayflower.

Pas na zeven dagen was er weer wind en kon de Mayflower pas uitvaren.

Tocht over de Atlantische Oceaan

Aan boord van de Mayflower waren 102 passagiers, die op een gestapeld waren. Sommige namen hun gehele gezin inclusief kinderen mee. Ons de gebreken aan de overtocht was er genoeg hoop. De pelgrims zagen zich als het Joodse volk in Oude Testament en Amerika was voor hun het beloofde land. De eerste helft van de tocht was de zee erg kalm. Op de tweede helft veranderde het weer echter en zat men in een storm die niet leek op te houden. Er waren hoge golven die over het dek heen gingen. Eén van de passagiers overleed in het midden van de storm en moest op zee begraven worden. Ook werd er een baby geboren tijdens de storm, die de toepasselijke naam Oceanus kreeg. De zeilen konden tijdens de storm niet gebruikt worden, aangezien men bang was dat de masten braken. Eén passagier viel over boord, maar men wist hem via een touw weer omhoog te krijgen.

De meeste passagiers zaten in de schemer of duisternis beneden dek. Iedereen hield elkaar vast, aangezien de golven erg heftig waren. Door de hoge golven droop er ook allemaal water door het dek. Hierdoor was het beneden ook nat. De grootste mast van het schip was aan het breken. De pelgrims waren bang dat het schip zou zinken en wilden terug naar Engeland keren. In alle chaos en ellende van de trip, wist één passagier de overtocht door te laten gaan. In Holland had een dommekracht gekocht. Dit was een soort van metalen schroef waarmee ze de grote mast wisten te klemmen. Hierdoor brak de mast niet verder. Het schip kon verder reizen naar de Nieuwe Wereld.

Hoewel in het schip de omstandigheden onhygiënisch waren en de zee erg ruig was, overleed er slechts één passagier tijdens de reis. Zeker voor die tijd is dat erg weinig.

Aankomt in de Verenigde Staten

De kolonie Plymouth

Voor het aan land komen sloten de pelgrims een overeenkomst, de zogeheten Mayflower Compact. De Mayflower Compact werd door alle mannelijke passagiers ondertekent. Zij spraken een bestuur af voor de nieuwe kolonie die ze zouden stichtten. Op 9 november 1620 kwamen ze bij Cape Cod aan, in het huidige Maine. De oorspronkelijke bestemming was echter de kolonie Virginia in het zuiden. Maine was toen nog onderdeel van de kolonie Massachusetts. De pelgrims stichtten een nederzetting genaamd Plymouth.

Eerste winter

In Amerika waren de winters veel kouder in Engeland of Holland. De pelgrims namen echter aan dat het klimaat ongeveer hetzelfde was en de winters niet veel kouder waren dan thuis. Hierdoor waren ze niet voorbereid op de eerste winter. Er was daardoor onvoldoende onderdak tegen de kou en er was een kans op hongersnood. Doordat de grond bij aankomst bevroren was, was het onmogelijk om iets te planten. De pelgrims waren ook niet voorbereid op de sneeuwstormen en hadden geen sneeuwschoenen. Ook hadden ze geen visnetten meegenomen, waardoor ze ook geen vis konden vangen.

Toch kwam er hulp vanuit onverwachte hoek. De inheemse volkeren hielpen de inwoners met eten en leerden ze het land te gebruiken voor de landbouw. Veel pelgrims zagen dit als het teken van god. De inheemse volkeren stonden namelijk bekend als wreed en zouden kolonisten aanvallen. Hoewel er zeker volkeren zijn geweest die kolonisten hebben aangevallen, waren andere volkeren vredelievend en hielpen de kolonisten. De helft van de inwoners stierven echter aan een onbekende ziekte. Deze ziekte werd omschreven als een mengeling van tuberculose, longontsteking en scheurbuik. Hierdoor kon de Mayflower pas in het jaar erna terug naar Engeland varen.

Nagedachtenis

Thanksgiving Day

Zie Thanksgiving Day voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een Thanksgiving Day-diner

Het stichten van de kolonie door de Pilgrim Fathers wordt nog ieder jaar gevierd in de Verenigde Staten en Canada. Elke vierde donderdag van november wordt Thanksgiving Day gevierd. De hele familie verzameld zich dan om samen te eten. Tijdens Thanksgiving Day worden traditionele gerechten gegeten, waar de gevulde kalkoen de belangrijkste van is. Thanksgiving Day is een familiereünie, aangezien men de vrijdag erna ook vaak vrij is. De Amerikaanse president verleend sinds 1961 ieder jaar gratie aan één kalkoen. Deze kalkoen zal dan niet sterven op Thanksgiving Day, maar mag de rest van zijn leven op het grondgebied van het Witte Huis leven.

In de Pieterskerk in Leiden is ook een ceremonie voor Thanksgiving Day.