Meet Me in St. Louis
| Meet Me in St. Louis | |
| |
| Informatie | |
| Tagline | Glorious Love Story with Music |
| Regie | Vincente Minnelli |
| Productie | Arthur Freed |
| Scenario | Irving Brecher Fred F. Finklehoffe Sally Benson |
| Hoofdrol(len) | Judy Garland Margareth O'Brien |
| Muziek | Roger Edens Conrad Salinger |
| Montage | Albert Akst |
| Cinematografie | George J. Folsey |
| Distributie | MGM |
| Première | 22 november 1944 |
| Genre | musical drama |
| Lengte | 113 minuten |
| Taal | Engels |
| Land | .svg){kind=small} Verenigde Staten
|
| Budget | $ 1.885.000 |
| Opbrengst | $ 12.800.000 |
Portaal  Film & Video
| |
Meet Me in St. Louis is een Amerikaanse musicalfilm uit 1944, met in de hoofdrollen o.a. Judy Garland en Margaret O'Brien. De film is eigenlijk een verfilming van het gelijknamig boek van Sally Benson uit 1942. Meet Me in St. Louis wordt tevens opgevoerd als theatermusical.
De film speelt zich af tussen de zomer van 1903 en de lente van 1904 in de Amerikaanse stad Saint Louis (afgekort St. Louis). Tijdens de film wordt duidelijk dat veel hoofdrolspelers in de ban zijn van de Wereldtentoonstelling die in 1904 in de stad plaatsvindt. Echter volgt het verhaal grotendeels de familie Smith, met name de zussen Ester en Rose en hun liefdesleven.
Meet Me in St. Louis staat volgens de American Film Institute op nummer 10 van beste musicalfilms ooit gemaakt, tussen The King and I en An American in Paris. De film wordt gezien als echte filmklassieker, mede door het acteerwerk van actrice Judy Garland. Bekende nummers uit de film zijn Meet Me in St. Louis, Louis, The Boy Next Door, Skip to My Lou, The Trolley Song en Have Yourself a Merry Little Chrismas.
Samenvatting
De film is verdeeld in 4 stukken, die gescheiden worden door ansichtkaarten met het huis van de familie Smith erop en het seizoen met het jaartal. Overigens begint de film met een openingsnummer terwijl een lijst van acteurs, producenten en andere betrokkenen wordt opgesomd.
Zomer 1903
De familie Smith woont in een groot huis in een buitenwijk van Saint Louis en leidt een normaal bestaan. Hoewel iedereen zich verheugd op de Wereldtentoonstelling die het jaar erna naar Saint Louis komt, gaat het gewone leven door. Het gezin bestaat uit Anna en Alonzo Smith, die samen vier dochters (Rose, Ester, Agnes en Tootie) en een zoon (Lon) hebben, daarnaast woont opa nog bij hun in en hebben ze nog een werkster Katie in dienst. Rose heeft echter een probleem. Ze is al twintig en heeft nog steeds geen vriendje, maar die dag zal daar verandering in komen. Ze verwacht een telefoontje uit New York, waardoor het diner een uur naar voren wordt gezet zodat ze ongestoord kan bellen. Alonzo vind daar geen sprake van, dus het diner vind om 6 uur plaats, net op het moment dat Rose gebeld wordt. Het telefoongesprek loopt door de verbinding echter niet soepel. Alonzo daarentegen heeft zijn eigen probleem. Hij vind zijn baan niets en zijn dochter dringen erop aan om iets anders te gaan zoeken. Na het eten wordt duidelijk dat Ester verliefd is op de buurjongen, John Truett.
Tijdens een feestje dat Rose en Ester geven wordt duidelijk dat de twee elkaar leuk vinden. Ester vraagt na het feestje aan John om haar te helpen met de lampen in het huis uit te doen. John stelt voor om de dag erna Ester mee te nemen naar de bouwplaats van de wereldtentoonstelling. Echter, door Johns schuld, loopt het afscheid nemen door een opmerking van John niet soepel, waardoor Ester de volgende dag niet lekker in haar fel zit. Als de trolley vertrekt is John nog niet aanwezig, dus Ester besluit in haar eentje erheen te gaan. Echter terwijl de trolley rijdt weet John op de trolley te klimmen, tot Esters verbazing.
Herfst 1903
Het is inmiddels Halloween en Agnes en Tootie verkleden zich om langs de deuren te gaan. Tootie wordt alleen door de andere kinderen te klein gevonden om meel naar de buren te gooien. Om haar toch te bewijzen, besluit ze naar de buren waar ieder kind in de straat bang voor is. Echter weet ze hen te bekogelen en wordt als held ontvangen. Tootie komt uiteindelijk gewond thuis en zegt dat John Truett haar heeft aangevallen. Ester schrikt hiervan, gaat haar Johns huis en valt hem aan. Maar als Ester terugkomt verteld Tootie de waarheid. Samen met Agnes had ze het idee om een oude jurk op te vullen en neer te leggen op de rails van de tram, zodat het net een lijk leek. De politie kwam er echter achter en John heeft hun toen beschermt. Ester voelt zich schuldig en gaat terug naar John, die bang voor haar is geworden, en maken het uiteindelijk weer goed, waarna ze voor het eerst kussen.
Alonzo komt thuis met het nieuws dat hij een nieuwe baan heeft gevonden in New York en ze na de kerst verhuizen. De familie is er alleen niet blij mee. Iedereen is bang om kwijt te raken wat ze hebben, Ester en Rose vooral, dat opa vergeten wordt en bovendien de wereldtentoonstelling. Alonzo begrijpt het probleem niet, waarna het gehele gezin zich tegen hem keert.
Winter 1903
De kinderen besluiten in de sneeuw sneeuwpoppen te maken in de tuin. Rose heeft echter niemand gevonden voor het bal. Haar vriendje Warren heeft haar niet gevraagd, maar in plaats daarvan Lucille Ballard. Katie vindt niet dat Rose niet kan gaan en stelt voor om samen met haar broer te gaan. Ester en Rose zijn druk bezig met voorbereiden, als John komt melden dat hij haar niet naar het bal kan brengen. Ester wil eerst niet gaan, maar haar opa stelt voor om met haar te gaan. Eenmaal op het bal blijkt ieder meisje een kaart te hebben met wie ze graag willen dansen. Op de kaart van Lucille blijkt echter Lon te staan en nadat Ester het vraagt blijkt Warren liever met Rose te dansen. Ze besluiten hun partners om te ruilen. Ester daarentegen danst met allerlei verschikkelijke partners, totdat haar opa besluit met haar te dansen. Als ze rond de kerstboom dansen wisselt hij met John, die tot haar verrassing toch is gekomen. Na het bal vraagt John of Ester met hem wilt trouwen, zodat ze bij elkaar kunnen blijven. Ester stemt in.
Eenmaal thuis blijkt te huis klaar voor de verhuizing te zijn. Tootie is echter nog wakker en wacht op de Kerstman. Ester vertelt aan Tootie dat alles goed komt, ook al is ze verdrietig. Tootie wordt echter boos, rent naar beneden en slaat midden in de nacht de sneeuwpoppen uit elkaar. Mr. Smith ziet dit en besluit de familie bijeen te roepen en verteld dat hij de baan in New York afzegt, zodat ze in Saint Louis kunnen blijven. Terwijl de familie vrolijk is, stormt Warren binnen en vraagt Rose om met hem te trouwen. De familie heeft waarschijnlijk het beste kerstcadeau ooit.
Lente 1904
In april verlaten twee paardenkoetsen het huis om naar de Wereldtentoonstelling te gaan. Warren en Rose en Ester en John zijn inmiddels samen. Opa, Agnes en Tootie hebben de grootste lol op de kermis en de familie besluit een foto te maken, voordat ze naar het restaurant gaan. Echter voordat ze überhaupt kunnen vertrekken, begint de vuurwerkshow. Het gezin beseft hoe mooi de show is en dat ze blij zijn dat ze het mogen meemaken. Ester bedenkt echter iets anders; hoe gelukkig ze is, hier in Saint Louis.
Cast
- Judy Garland als Ester Smith
- Margaret O'Brien als Tootie Smith
- Lucille Bremer als Rose Smith
- Joan Carroll als Agnes Smith
- Henry H. Daniel Jr. als Lon Smith jr.
- Mary Astor als Anna Smith
- Leon Ames als Alonzo Smith
- Tom Drake als John Truett
- Harry Davenport als opa
- Marjorie Main als Katie
- June Lockhart als Lucille Ballard
- Robert Sully als Warren Sheffield
Liedjes
- Meet me in St. Louis, Louis; wordt aan het begin van de film gezongen er later nog door Ester en Rose. Het lied bestond al en is het originele lied van de wereldtentoonstelling van 1904.
- The Boy Next Door; Ester vertelt hoeveel ze van John houd en bovendien dat ze het niet aan hem kan vertellen.
- Skip to My Lou; een dans- en zangnummer op het feest van Ester en Rose. Het idee is dat iedere gast de meest geschikte partner vind, waar en hoe dan ook.
- I Was Drunk Last Night; een liedje dat Tootie zingt, wat niet mag van haar ouders.
- Under The Bamboo Tree; een liedje dat Tootie en Ester zingen voor het publiek op het feestje.
- The Trolley Song; het nummer op de trolley. Tijdens het lied springt John op de trolley, waarna Ester blij vertelt aan de reizigers hoe geweldig hij is.
- You and I; een liedje dat Anna en Alonzo spelen op de piano. Het maakt niet uit waar je heen gaat, als je maar samen bent is de boodschap.
- Have Yourself A Merry Little Chrismas; het nummer waarmee Ester aan Tootie dat alles goed zal komen, ook zijn is kerst dat jaar eigenlijk grondig verpest.
De film had normaal nog een nummer getiteld Boys and Girls Like You and Me. Deze is echter nog voor het uitbrengen uitgeknipt. De filmbeelden zijn kwijtgeraakt, maar de geluidsopname is nog wel beschikbaar.
Achtergrond
Historische achtergrond
Meet Me in St. Louis geeft eigenlijk een vrij duidelijk beeld van het leven in de Verenigde Staten aan het begin van de twintigste eeuw. Je moet je bedenken dat men voor de stijl van de huizen ook echt interieur-boeken uit die periode heeft gebruikt en modetijdschriften voor de kleding. Historisch is de film vrij correct. Tevens vestigden vele Amerikanen zich begin twintigste eeuw in New York, waardoor de stad lange tijd de grootste stad van de wereld was. Veel liedjes uit de film zijn tevens originele kinderliedjes uit die periode.
De film draait om de Louisiana Purchase Exposition, oftewel de wereldtentoonstelling van 1904. Een wereldtentoonstelling kun je eigenlijk vergelijken met een WK Voetbal of Olympische Spelen op het gebied van populariteit. Een wereldtentoonstelling was eigenlijk een plek waarin veel landen vertegenwoordigd zijn in gebieden als cultuur, wetenschap en economie. Het is eigenlijk een soort van reclame voor dat land. Eigenlijk had deze in 1903 moeten plaatsvinden, maar er waren vertragingen met de bouw. Door de uitstel deden wel meer landen mee aan de wereldtentoonstelling; in totaal 62 landen en 43 Amerikaanse staten (Amerika had toen 45 staten). De wereldtentoonstelling vond plaats in een gebied buiten de stad van zo'n 515 hectare (oftewel 1030 voetbalvelden) en meer dan 19 miljoen mensen bezochten het.
De wereldtentoonstelling is aan het einde van de film te zien. Zo wordt een plein getoond en het vuurwerk boven het elektriciteitsgebouw (dat dan oplicht). In de film vraagt Tootie aan haar opa of het ooit wordt afgebroken, waarop opa antwoordt dat hij hoopt van niet. Echter waren veel gebouwen niet bestemd om er voor eeuwig te staan. Van de wereldtentoonstelling is daardoor weinig over qua gebouwen, maar er zijn nog genoeg voorwerpen, reclame-materiaal en foto's/prenten uit die tijd.
Opname
Judy Garland zou aanvankelijk weigeren om de rol van Ester Smith te spelen. De reden was het kinderlijke imago. Judy was 21 tijdens de opnames, terwijl Ester een jaar of 18 is. Vincent Minnelli overtuigde haar en uiteindelijk vond de rol zo leuk dat ze jaren later zei dat het een van de leukste rollen was om te mogen spelen. Tijdens de opnames was Judy een twee uur lang in haar kleedkamer gebleven, toen Mary Astor haar daar boos kwam halen. Judy bleek in slaap te zijn gevallen, ze had al jaren slaapproblemen, waardoor Mary Astor tegen haar uitviel. Mary hoorde pas jaren later wat er allemaal gebeurd was met Judy, waardoor ze veel spijt had. Judy miste tevens 13 dagen, waardoor de film in plaats van in 58 in 70 werd opgenomen.
Margareth O'Briens moeder eiste aanvankelijk meer geld voor de rol van Tootie. MGM weigerde dit te betalen en koos een andere meisje. Echter tijdens de opname werd toch gekozen om Margareth O'Brien weer te kiezen. De reden hiervoor was eigenlijk een ongeluk in de studio. Tijdens het opnemen viel een zware spotlight naar beneden, vlak naast het meisje. Het meisje schrok hier zo erg van, dat ze niet verder wilde en de studio geen andere keuze had dan Margareth O'Brien te kiezen.
Bewonderingswaardig wist Judy Garland de gehele The Trolley Song in een enkele opname op te nemen. Tijdens het nummer Have Yourself A Merry Little Chrismas weigerde ze de zin Have yourself a merry little Chrismas, it may be your last te zingen tegen Margereth O'Brien. Uiteindelijk is deze zin ook uit de opname geknipt, aangezien het te hard zou aankomen om tegen een kind te zingen. Overigens is het nummer The Bamboo Tree een verwijzing naar Judy Garland zelf. Tootie zingt Did You Ever See a Rabbit Climb a Tree, wat een gedicht is van L. Frank Baum, de schrijver het boek waar Judy's bekendste film op gebaseerd is, The Wizard of Oz.
Bij het opnemen van de film is rekening gehouden met Sally Benson. Benson schreef het boek waar de film op gebaseerd is, wat deels haar eigen leven beschrijft in Saint Louis. Tootie is dan ook de jongere Sally Benson in die tijd. Het enige verschil is dat Bensons vader nooit besloot om in Saint Louis te blijven, ze vertrokken eigenlijk voorgoed naar New York en kwamen nooit meer terug voor de Wereldtentoonstelling. Ook werd voor het huis van de familie Smith foto's van Benson gebruikt, ontwierp Benson mede de sets en werden originele magazines uit die tijd gebruikt. Zo oogde alles heel realistisch. De huizen in de film zijn overigens geen echte huizen, maar stonden allemaal achter de studio's van MGM. Tot aan 1970 bleef het huis uit de film er staat, inclusief de gehele straat. De andere huizen werden gebruikt voor andere films, dus als je ooit een bekende straat tegenkomt...zal het waarschijnlijk daaraan liggen.