Mercedes-Benz T 80

De Mercedes-Benz T 80, die het wereldsnelheidsrecord moest verpulveren

Steeds sneller

Om de een of andere reden hebben mensen, nu ja sommige mensen, de neiging om meer dan een ander te willen zijn. Groter, sterker, rijker, sneller, ja vooral sneller. Met een vliegtuig, met een auto, ja, vooral met een auto. Al rond 1900 werden er pogingen gedaan snelheidsrecords met een auto te vestigen. 100 kilometer per uur was al heel wat in die tijd! Zeker als je het vergelijkt met het huidige record. Dat ligt net boven de geluidssnelheid. Maar een auto? Meer een vliegtuig zonder vleugels!

De Engelse snelheidsrecords

In de Jaren Dertig van de vorige eeuw was de strijd om het snelheidsrecord een Engelse aangelegenheid. De zilveren, sigaarvormige snelheidsmonsters met namen als Blauwe Vogel of Bliksemflits reden al sneller dan 500 kilometer per uur. Nu wilde het geval, dat in Duitsland Adolf Hitler aan de macht was gekomen. Hitler was een fanatiek autoliefhebber. Zo vond hij dat iedere Duitser recht had op een auto. En hij legde als eerste in de wereld in Duitsland een net van autosnelwegen aan.

De Mercedes-Benz T 80

Vooral op autoracen was Hitler verzot. Het was hem dan ook niet ontgaan, dat de Engelsen, daar op de Amerikaanse zoutvlaktes (waar ze de ruimte hadden) steeds sneller reden. Dat beviel hem helemaal niet. Hij vond, dat het snelheidsrecord in Duitsland thuishoorde. Dat moest met het Duitse technische vernuft toch mogelijk zijn, zo meende hij. En hij verzocht zijn vriend professor Porsche (met wie hij samen de Volkswagen had ontworpen) een ontwerp te maken voor een raceauto, die het Engelse snelheidsrecord kon verpulveren.

In 1939 was die auto, de Mercedes-Benz T 80, gereed. Het was een racemonster van 8 meter lang, dat drie ton woog en zes wielen had die werden aangedreven door een 12-cilinder-motor van 3.000 pk. De beoogde snelheid was minstens 750 kilometer per uur. De auto zou bestuurd worden door de beroemde Duitse autocoureur Hans Stuck.

De Duitse recordpoging

Waar moest de recordpoging nu plaatsvinden? Het gevaarte kon natuurlijk naar de zoutvlakten van Amerika worden getransporteerd, maar waarom eigenlijk? Duitsland beschikte inmiddels over een uitgebreid net van autosnelwegen. Er werd voor dit doel bij Dessau een stuk van 10 km lang gereserveerd. Die lengte was beslist nodig, want het duurde wel even voor het racemonster op gang was gekomen.

Maar van de recordpoging kwam door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog nooit iets terecht. De T 80 overleefde de oorlog, wat trouwens wel een wonder mag heten. Dat hun record aan een zijden draad had gehangen, ontdekten de Engelsen pas in 1945, toen ze de Mercedes in een garage in Oostenrijk aantroffen. De auto is nu nog te bewonderen in het nieuwe Mercedes-Benz-Museum in Stuttgart.