Oosters Schisma

Het Oosters Schisma was een gebeurtenis in de Middeleeuwen. Het was de splitsing van de Rooms-Katholieke Kerk en de Oosters-orthodoxe Kerk.

Wat er aan vooraf ging

In het begin van het Christendom werd de Christelijke Kerk geregeerd door drie mannen: de patriarchen. Dit waren de bisschop van Rome, de bisschop van Alexandrië en de bisschop van Antiochië. Later kwamen daar de bisschoppen van Constantinopel en die van Jeruzalem bij. Langzaam gingen ze een beetje uit elkaar. De bisschop van Rome noemde zich paus en vond dat hij belangrijker was dan de andere. De bisschop van Constantinopel vond dat híj belangrijker was dan de andere. Zo kwam er een soort van ruzie tussen de patriarchen. Ook waren er kleine verschillen tussen het Westen (Rome) en het Oosten (Constantinopel en de andere). In het westen spraken de mensen van de Kerk Latijn en in het Oosten Grieks. De bisschop van Rome vond dat priesters nooit mochten trouwen en de bisschop van Constantinopel vond dat ze wel mochten trouwen. Zo kwam het dat aan het begin van de Middeleeuwen de Christelijke Kerk alleen nog op papier een geheel was. In de 11de eeuw was er weer een ruzie tussen paus Leo XI en patriarch Michael Caerularius. De ruzie liep zo uit de hand dat ze elkaar excommuniceerden. Excommunicatie betekent dat iemand uit de kerk gestoten wordt. In feite is het dus zo dat de paus én de patriarch uit de Kerk werden gestoten. De paus begon z'n eigen kerk: de Rooms-Katholieke Kerk. Rooms omdat hij in Rome woonde en katholiek omdat katholiek in het Oud-Grieks betekent algemeen of universeel. De patriarch van Constantinopel begon ook een eigen kerk: de Oosters-orthodoxe Kerk. Oosters omdat de gelovigen vooral in het oosten woonden en orthodox omdat dat ongeveer betekent: Het enige goede geloof. Allebei de kerken vonden dat ze de enige echte kerk waren. In de 20e en 21e eeuw zijn de twee kerken langzaam naar elkaar toe gekropen. Zo hebben de paus en de patriarch elkaar vaak bezocht en zijn een paar ruzies opgelost.