Opossums

Opossums Didelphidae
Gevoelig
Leefgebied	Verenigde Staten en Canada
Leefomgeving	Onder- en bovengronds
Behoort tot de	Buideldieren
Portaal Biologie

Opossums (Didelphidae) zijn buideldieren (tevens zoogdieren) die endemisch (alleen voorkomend) in Amerika. Het is de grootste orde van buideldieren op het westelijk halfrond en omvat 93 soorten in 18 geslachten. Opossums zijn ooit ontstaan ​​in Zuid-Amerika en zijn Noord-Amerika binnengekomen in de Great American Interchange na de verbinding van Noord- en Zuid-Amerika.

De opossum uit Virginia is de enige soort die voorkomt in de Verenigde Staten en Canada. Het wordt vaak simpelweg een buidelrat genoemd. Opossums moeten niet worden verward met de Australische boombuideldieren van de onderorde Phalangeriformes die ook wel possums worden genoemd vanwege hun gelijkenis met de Didelphimorphia. De opossum is typisch een niet-agressief dier.

De naam van het dier is afkomstig van een indianenstam die de Powhatan-taal spraken, in de buurt van de Engelse nederzetting Jamestown, Virginia. Het werd toen beschreven als "heeft een kop als een zwijn ... staart als een rat ... met de grootheid van een kat."

Herkomst

Opossums zijn waarschijnlijk ontstaan ​​in het Amazonegebied in het noorden van Zuid-Amerika. In de loop van hun ontwikkeling werden het vleeseters (carnivoren).

Kenmerken

Opossums zijn kleine tot middelgrote buideldieren die zo groot worden als een huiskat. Het zijn meestal semi- boom- omnivoren, hoewel er veel uitzonderingen zijn. De meeste leden van deze orde hebben lange snuiten en een smalle hersenpan. Ze hebben voor wat zoogdieren betreft veel tanden en kiezen. Sommige opossums hebben grijpstaarten. Ze hebben een vacht met haren die tussen onderharen (dons) en bovenvacht in zitten. Veel vrouwtjes hebben een buidel. De staart en delen van de voeten dragen schubben. De maag is eenvoudig, met een kleine blindedarm. Zoals de meeste buideldieren, heeft de mannelijke buidelrat een gevorkte penis met dubbele klieren. Ze leven voornamelijk in de bomen en deels op de grond en zelfs onder de grond in door andere dieren gemaakte holen.

Ze baren nesten van maximaal 20 jongen. De draahtikd is slechts 12 tot 14 dagen. De dan nog lang niet volgroeide "joey's" kruipen na de geboorte naar de buidel om daar verder te groeien. De jongen worden gespeend tussen 70 en 125 dagen, wanneer ze loskomen van de speen en de buidel verlaten. De levensduur van de opossum is ongewoon kort voor een zoogdier van zijn grootte, meestal slechts één tot twee jaar in het wild en wel vier of meer jaar in gevangenschap.

Levenswijze

Opossums zijn meestal solitair en nomadisch en blijven in één gebied zolang voedsel en water gemakkelijk beschikbaar zijn. Sommige families groeperen zich in kant-en-klare holen of zelfs onder huizen. Hoewel ze tijdelijk verlaten holen zullen bezetten, graven ze niet en steken ze niet veel moeite in het bouwen van hun eigen holen. Als nachtdieren geven ze de voorkeur aan donkere, veilige gebieden. Deze gebieden kunnen ondergronds of bovengronds zijn.

Wanneer ze worden bedreigd of gekwetst, zullen ze " voor dood spelen ", waarbij ze het uiterlijk en de geur van een ziek of dood dier nabootsen. Ze doen dit niet bewust. Je kunt het een beetje vergelijken met flauwvallen.

Sommige soorten opossums hebben grijpstaarten, hoewel bungelen aan de staart vaker voorkomt bij jongeren. Een opossum kan zijn staart ook gebruiken als steun en een vijfde ledemaat tijdens het klimmen. De staart wordt af en toe gebruikt als greep om trossen bladeren of strooisel naar het nest te dragen.  Een moeder zal haar jongen soms op haar rug dragen, waar ze zich stevig aan vastklampen, zelfs als ze klimt of rent.

Opossums eten dode dieren, insecten, knaagdieren en vogels. Ze voeden zich ook met eieren, kikkers, planten, fruit en graan. Veel grote opossums (Didelphini) zijn immuun voor het gif van ratelslangen en pitadders ( Crotalinae ) en jagen regelmatig op deze slangen.

Ze zijn veel bejaagd door de mens en het vlees smaakt ongeveer naar kip. De vacht wordt gebruikt voor de bonthandel.