Ragtime

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Ragtime is een muziekstijl welke tussen 1895 en 1919 het meest populair was. Het vindt zijn oorsprong in Afro-Amerikaanse gemeenschappen in steden als St. Louis in de Verenigde Staten. Feitelijk is de ragtime een aanpassing van de marsmuziek (uit de Europese klassieke muziek), waarbij het tempo is versneld en er andere ritmes uit de Afrikaanse cultuur zijn toegevoegd (polyritmiek of de zogeheten syncopen). Hierdoor krijgt de vanouds strakke marsmuziek een wat golvend of swingend karakter en is daarmee de voorloper van de (klassieke) jazz. De ragtime-componist Scott Joplin (ca. 1868–1917) werd beroemd door de publicatie van de "Maple Leaf Rag" (1899) en een reeks ragtime-hits zoals "The Entertainer" (1902).

Hoewel de ragtime vooral eerst gespeeld en bekend was bij de (voorheen) slavenbevolking van Amerika, werd het rond 1880 ook omarmd door de blanke bevolking. Al snel was het een duidelijk Amerikaanse vorm van populaire muziek. Het werd verspreid door fanfares en 'society'-dansbands en door het wat opzwepende ritme geliefd als dansmuziek. De nieuwe ritmes van ragtime veranderden de wereld van de dansbands en dit leidde tot nieuwe danspassen, gepopulariseerd door de showdansers Vernon en Irene Castletijdens in de jaren 1910. De groei van dansorkesten in populair entertainment was een gevolg van de ragtime en zette zich door tot in de jaren twintig. Ragtime vond ook zijn weg naar Europa. Orkesten aan boord van transatlantische scheepvaartlijnen namen de ragtime-muziek ook op in hun repertoire. Later vloeide het dus over in de vroege jazz en verscheen de ragtime-muziek op 78-toeren grammofoonplaten.

De film The Sting (1973) bracht ragtime als het ware weer terug naar een breed publiek met zijn soundtrack van Joplin-deuntjes. De vertolking van de film "The Entertainer", bewerkt en georkestreerd door Marvin Hamlisch, was een Top 5-hit in 1975.