Spookdiertjes: verschil tussen versies

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Regel 25: Regel 25:
   
 
== Voortplanting ==
 
== Voortplanting ==
  +
[[Bestand:Babytarsier.jpg|250px|left|thumb|Een spookdiertje met een baby]]
 
 
Een spookdiertje maakt eigenlijk weinig geluid, behalve tijdens de paartijd. Ze maken dan hoge piepgeluiden. Zo kunnen ze ander geslacht aan trekken. Dit is ook de enige tijd dat je meerdere vrouwtjes bij elkaar kan zien. Normaal gesproken zorgen ze er voor dat ze elkaar niet tegenkomen. Net zoals bij de mens zit het Spookdiertje 9 maanden in de buik. Er wordt dan uiteindelijk één jong geboren. van zo'n 23 gram, die vervolgens voldoende melk kan drinken bij de moeder. De moeder voedt het jong alleen op. Als het jong voor zich zelf kan zorgen moet hij zien te overleven. Het mannetje blijft alleen voor de voortplanting, maar gaat verder zijn eigen weg.
 
Een spookdiertje maakt eigenlijk weinig geluid, behalve tijdens de paartijd. Ze maken dan hoge piepgeluiden. Zo kunnen ze ander geslacht aan trekken. Dit is ook de enige tijd dat je meerdere vrouwtjes bij elkaar kan zien. Normaal gesproken zorgen ze er voor dat ze elkaar niet tegenkomen. Net zoals bij de mens zit het Spookdiertje 9 maanden in de buik. Er wordt dan uiteindelijk één jong geboren. van zo'n 23 gram, die vervolgens voldoende melk kan drinken bij de moeder. De moeder voedt het jong alleen op. Als het jong voor zich zelf kan zorgen moet hij zien te overleven. Het mannetje blijft alleen voor de voortplanting, maar gaat verder zijn eigen weg.
   

Versie van 8 okt 2017 17:17

Het spookdiertje

Spookdiertjes is een familie van de primaten. Dus eigenlijk zijn spookdiertjes een groep die behoort tot de apen. De Spookdiertjes leven op de eilanden Sumatra, Celebes, Borneo en op de Filipijnen.

Het lichaam van het Spookdiertje

Spookdieren zijn kleine halfaapjes. Ze zijn ongeveer 12 centimeter lang. Hun staart is ongeveer 2 keer zo groot als hun lichaam. ongeveer 20 tot 25 cm lang. De dieren hebben een kleine snuit en erg grote ogen. Met deze ogen kunnen zij goed zien, met name in het donker. Door hun grote ogen kunnen ze niet goed hun pupil draaien. daarom kunnen ze hun hoofd wel 180 graden draaien. Ook hun grote oren en gehoor zijn goed ontwikkeld. Dit geldt niet voor de voor het reukorgaan. Dat is een orgaan in je neus. Het zorgt dat je kan ruiken. Hun handen en voeten hebben lange vingers zo kunnen ze goed klimmen, en aan takken grijpen. Aan de toppen van de vingers zitten kussentjes. Dat help bij het klimmen en springen. De dieren hebben sterke achterpoten en kunnen hiermee vanuit stilstand meters ver springen.

Voeding

Een spookdiertje is een nachtdier en gaat daarom ‘s nachts op jacht naar: Insecten, Spinnen, Kleine reptielen en schorpioenen. Het spookdiertje vangt zijn prooi door er boven op te springen. Door de prooi in zijn pootje te vangen en vast te klemmen. Dan dood hij hem door hem te bijten met scherpe tanden. Zo kan hij zijn prooi ook doden. Dit laatste is vaak het geval met vliegende prooien.

Het Filipijns spookdiertje eet hetzelfde als het normale spookdiertje maar het Filipijns spookdiertje eet ook vogels.

Leefomgeving en bedreiging

Het Spookdiertje is erg klein. Het is moeilijk om het Spookdiertjes in het wild te zien. Het is mogelijk om ze in dierentuinen te zien, in Indonesië en de Filipijnen. Jammer is dat ze ook als huisdieren worden gehouden. Het Spookdiertje kan niet tegen gevangenschap en sterft dan ook sneller. In de Filipijnen wordt het Celebes spookdiertje daarom ook met uitsterven bedreigd. Het Soenda spookdiertje is gelukkig nog niet met uitsterven bedreigd.

Op het Filipijns eiland Bohol komen de spookdiertjes heel veel voor, ze hebben er zelfs een soort dierentuin van spookdiertjes.

Ogen

Het opvallendste aan spookdiertjes zijn hun ogen. Deze ogen zijn sterk ontwikkeld en bedekken bijna het hele gezicht. De grote ogen zijn er om in de nacht goed te kunnen zien. Dat helpt om hun prooi te pakken. De ogen zijn enorm groot, en elk oog weegt meer dan de hersenen van het diertje. Omdat de ogen zo groot zijn kunnen de ogen geen kant op draaien. Daarom is de nek van het spookdiertje sterk ontwikkeld. De diertjes kunnen hun kop wel 180° draaien. Spookdiertjes zijn jagers en leven in bomen. Daarom staan de ogen aan de voorkant van het hoofd. Omdat ze naast elkaar aan de voorkant staan kunnen ze diepte inschatten. Net als bij mensen

Voortplanting

Een spookdiertje met een baby

Een spookdiertje maakt eigenlijk weinig geluid, behalve tijdens de paartijd. Ze maken dan hoge piepgeluiden. Zo kunnen ze ander geslacht aan trekken. Dit is ook de enige tijd dat je meerdere vrouwtjes bij elkaar kan zien. Normaal gesproken zorgen ze er voor dat ze elkaar niet tegenkomen. Net zoals bij de mens zit het Spookdiertje 9 maanden in de buik. Er wordt dan uiteindelijk één jong geboren. van zo'n 23 gram, die vervolgens voldoende melk kan drinken bij de moeder. De moeder voedt het jong alleen op. Als het jong voor zich zelf kan zorgen moet hij zien te overleven. Het mannetje blijft alleen voor de voortplanting, maar gaat verder zijn eigen weg.

Soorten spookdiertjes

Er zijn zeven soorten spookdiertjes bekend. En naar verwachting nog enkelen die die nog niet beschreven zijn. Westelijke spookdieren Cephalopachus genoemd. Hieronder behoren het Soendaspookdiertje dat in Indonesië voorkomt. En het Filipijnse spookdiertje dat in de Filipijnen voorkomt. Celebesspookdieren Tarsius genoemd zijn het bekends van allemaal. En ze zijn ook het kleinst.

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Spookdiertjes&oldid=492200"