Tandheelkunde
Tandheelkunde , ook bekend als orale geneeskunde of odontologie, is een vakgebied van de geneeskunde die bestaat uit de studie, diagnose (wat is er aan de hand), preventie (is het te voorkomen) en behandeling van ziekten, en aandoeningen van de mondholte (de mond), meestal in het gebit (ontwikkeling en rangschikking van tanden) evenals het mondslijmvlies, en omliggende weefsels, in het bijzonder in het kaak en aangezicht gebied. Het gebied van tandheelkunde gaat dus over zowel de tanden en kiezen als andere zaken in en rond de mond waaronder de kaken en het kaakgewricht en andere zaken zoals spieren, zenuwen, en dergelijke. De vakman/vakvrouw wordt tandarts genoemd, vaak geassisteerd door een tandartsassistent(e). Ook een mondhygiënist levert een bijdrage aan de tandheelkunde, veelal in de preventieve zin. In sommige gevallen moet een kaakchirurg er aan te pas komen.
Geschiedenis
De geschiedenis van de tandheelkunde is bijna net zo oud als de geschiedenis van de mensheid en de beschaving, met het vroegste bewijs dat is van 7000 voor Christus tot 5500 voor Christus. Skeletresten uit Mehgarh (nu in Pakistan) die dateren uit de nieuwe steentijd (Neolithicum) laten zien dat tanden zijn geboord met vuursteengereedschap om bederf te verwijderen, een methode die "verrassend effectief" bleek te zijn. Men heeft elf geboorde kiezen gevonden. Uit een reconstructie (namaken) van deze techniek concludeert men dat er gebruik werd gemaakt van een boogboor met stenen punt.
Archeologisch onderzoek in de Grieks-Romeinse wereld laat pogingen zien om kunstgebitten te maken en pogingen tot kaakchirurgie. In het klassieke Griekenland schreven de arts Hippocrates en de filosoof Aristoteles over tandheelkunde. Zij beschreven de volgorde waarin tanden en kiezen doorbraken, de behandeling van rotte kiezen en tandvleesziekten. Ook vinden we bij hen het stabiliseren (weer vastzetten) van losse tanden en gebroken kaken met draad.
Tandheelkunde wordt beschouwd als de eerste specialisatie in de geneeskunde. In de middeleeuwen werd het behandelen van tanden en kiezen gecombineerd met het knippen van het haar. De barbier (kapper/chirurg) was meestal niet zo 'kieskeurig' en werden zieke (rotte) tanden en kiezen met nauwelijks een verdoving getrokken.
Al in de 17e eeuw wist men dat suiker voor tandbederf zorgt door het ontstaan van zuren. Antoni van Leeuwenhoek bestudeerde zijn eigen tandplak met zijn zelfgemaakte microscoop.
Opleiding
De studie Tandheelkunde is mogelijk in Groningen (RUG), Nijmegen (RU) en Amsterdam (ACTA -gemeenschappelijk UvA en VU). De studie duurt zes jaar (zowel bachelor als master studie bestaan uit een 3-jarige opleiding). Na voltooiing van de masterfase krijgt men de titel tandarts. Er zijn specialisaties mogelijk tot orthodontist en kaakchirurg.