Santa Maria (schip)
La Santa María de la Inmaculada Concepción ( Spaans voor: De Heilige Maria van de Onbevlekte Ontvangenis ), of La Santa María, oorspronkelijk La Gallega, was de grootste van de drie schepen die Christoffel Columbus gebruikte tijdens zijn eerste reis over de Atlantische Oceaan in 1492. Haar meester en eigenaar was Juan de la Cosa.
Geschiedenis
Santa María werd gebouwd in Pontevedra, Galicië, in de regio Noordwest-Spanje. Santa María was waarschijnlijk een middelgrote nau (kraak), ongeveer 17,7 m lang aan dek, en volgens Juan Escalante de Mendoza in 1575 was Santa Maria " heel weinig groter dan 100 toneladas (ongeveer 100 ton) en werd gebruikt als vlaggenschip voor de expeditie. De Santa María had een enkel dek en drie kleine masten.
De andere schepen van de Columbus-expeditie waren de kleinere karveel-achtige schepen. De Santa Clara voer 46 jaar en werd herinnerd als La Niña ("het meisje"), en La Pinta ("het schilderij"). Al deze schepen waren tweedehands (zo niet derde of meer) en waren niet bedoeld voor verkenning. Niña , Pinta en de Santa María waren oorspronkelijk koopvaardijschepen van bescheiden formaat, vergelijkbaar in grootte met een modern cruisejacht. De exacte afmetingen van de lengte en breedte van de drie schepen zijn niet bewaard gebleven, maar goede schattingen van hun draagvermogen kunnen worden beoordeeld op basis van verhalen die zijn opgeschreven door een of meer bemanningsleden van Columbus, en hedendaags gevonden Spaanse en Portugese scheepswrakken uit de late 15e en begin 16e eeuw die qua grootte vergelijkbaar zijn met die van Santa María. Deze omvatten de ballastpalen en kiellengtes van het Molasses Reef Wreck en Highborn Cay Wreck op de Bahama's. Beiden waren karveelschepen met een totale lengte van 19 m, een kiellengte van 12,6 m en een breedte van 5 tot 5,7 m, en een belasting van tussen de 100 en 150 ton. Santa Maria, het grootste schip van Columbus, was slechts ongeveer van deze grootte, en Niña en Pinta waren kleiner, met een last van slechts 50 tot 75 ton en misschien 15 tot 18 meter aan dek.
Schipbreuk
Met drie masten was Santa María het langzaamste schip van Columbus, maar presteerde het goed bij het oversteken van de Atlantische Oceaan. Toen, op de terugreis, op 24 december (1492), nadat hij twee dagen niet had geslapen, besloot Columbus om 23.00 uur om te gaan liggen om te slapen. Omdat de nacht kalm was, besloot de stuurman ook te slapen en liet hij alleen een kajuitjongen achter om het schip te besturen, een praktijk die de admiraal altijd ten strengste had verboden. Met de jongen aan het roer voerden de stromingen het schip naar een zandbank, waardoor het aan de grond liep bij de huidige locatie van Cap-Haïtien, Haïti. Het zonk de volgende dag. Columbus realiseerde zich dat het schip niet meer te repareren was en beval zijn mannen om het hout van het schip te strippen. Het hout werd later gebruikt om een fort te bouwen dat Columbus La Navidad (Kerstmis) noemde omdat het wrak plaatsvond op eerste kerstdag, ten noorden van de huidige stad Limonade.
Santa María had verschillende ankers aan boord, mogelijk zes. Een van de ankers rust nu in het Musée du Panthéon National Haïtien (MUPANAH), in Port-au-Prince, Haïti.
Op 13 mei 2014 beweerde onderwaterarcheoloog Barry Clifford dat zijn team het wrak van Santa María had gevonden. In oktober daaropvolgend publiceerde het deskundigenteam van UNESCO hun eindrapport, waarin werd geconcludeerd dat het wrak niet het schip van Columbus kon zijn. Bevestigingen die in de romp werden gebruikt en mogelijke koperen omhulsels dateerden uit de 17e of 18e eeuw.