Ode an die Freude

Ode an die Freude, Duits voor ode aan de vreugde, is een gedicht dat geschreven is door de Duitse dichter Friedrich von Schiller. Oorspronkelijk komt het gedicht uit 1795, maar in 1803 paste hij het nog aan. Ode an die Freude is bekend vanwege de Negende symfonie van Beethoven uit 1823. Daarin wordt het gedicht in de finale gezongen.

Ode an die Freude heeft een belangrijke rol gespeeld in de Duitse geschiedenis. Tijdens de Duitse scheiding was Ode an die Freude het volkslied dat gezongen werd op de Olympische Spelen als Duitsland aan de beurt was. Aangezien Oost- en West-Duitsland een ander volkslied hadden, werd Ode an die Freude op de melodie van de Negende symfonie gezongen. Dit gebeurde in 1956, 1960 en 1964. In 1985 werd Ode an die Freude het Europees volkslied.

Tekst

O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen
Und freudenvollere!

Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder,
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder,
Wo dein sanfter Flügel weilt.

Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein,
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund.