Klooster van Sanahin

Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.


Klooster van Sanahin

Land	Armenië
Plaats	Sanahin
UNESCO-regio	Europa en Noord-Amerika
Eigenschappen
Werelderfgoed sinds	1996
Status	Niet-bedreigd
Type	Cultureel
Meer informatie	www.unesco.org
Werelderfgoedlijst van UNESCO

Het klooster van Sanahin is een klooster in de Armeense stad Sanahin. Het klooster staat in het noorden van het land. Het bouwwerk behoort tot de Armeens-Apostolische Kerk. Het werd gebouwd tussen de 10e en 13e eeuw. De naam "Sanahin" is Armeens voor "degene die ouder is dan die". Het klooster van Sanahin claimt namelijk ouder te zijn dan het nabijgelegen klooster van Haghpat.

De kloosters van Sanahin en Haghpat staan samen op de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Geschiedenis

De binnenkant van de hoofdkerk

De eerste kerk in het klooster werd gebouwd in opdracht van koning Abas I Bagratuni. Vervolgens werd het complex door de jaren heen uitgebreid met nieuwe kapellen en gebouwen. Het klooster groeide tijdens de 11e eeuw uit tot een cultureel centrum. Zo werd ook onderwijs in het klooster gegeven. Naast theologie werd ook onderzoek gedaan naar medicijnen, muziek en filosofie. Tegen het einde van de 12e eeuw werd de familie Zakarid eigenaar van het klooster. Zij bouwden in de buurt van het klooster de brug van Sanahin.

Tot aan de 15e eeuw bleef het klooster belangrijk voor onderzoek. In het klooster waren veel oude manuscripten te vinden. In het midden van de 17e eeuw werd het klooster verwoest door een aardbeving. Na de 15e eeuw bleef het klooster voortbestaan. Pas aan het begin van de 20e eeuw werden de activisten gestopt. Armenië was namelijk een onderdeel van de Sovjet-Unie, waar religie verboden was. De Sovjet-Unie verklaarde het gebouw een nationaal monument en begon met de restauratie. In 1998 gaf de Armeense overheid het klooster terug aan de Armeens-Apostolische Kerk.

Beschrijving

Het oudste deel van het klooster is de hoofdkerk, oftewel de Kerk van de Heilige Moeder Gods. Deze kerk werd gebouwd tussen 930 en 950 in de vorm van een kruis met een koepel. De koepel werd later in 1652 aangepast, waardoor het tegenwoordig een cilinder is. De binnenkant was oorspronkelijk beschilderd met fresco's. Die zijn over de loop der tijd verdwenen. Toch zijn er nog enkele sporen van te vinden. Aan de kerk werd in 1211 een vestibule gebouwd.

Daarnaast zijn er nog enkele andere kerken gebouwd zoals de Sint-Amenaprkich, de Sint-Hakob, de Sint-Harutyun en de Sint-Gregoriuskapel. Die laatste kapel is vernoemd naar Gregorius de Verlichter. Hij is een Armeense heilige en de stichter van de Armeens-Apostolische Kerk. Ook beschikt het klooster over een bibliotheek, een academie en een tombe.