Kelten
De Kelten waren een verzameling van volken die in de prehistorie en oudheid grote delen van Europa bewoonden. Zij spraken een Keltische taal en verschilden soms heel erg van elkaar. Er is dan ook nooit een Keltisch Rijk geweest of een Keltische staat, de naam Kelten was alleen een naam voor volkeren die een Keltische taal spraken. Op hun hoogtepunt in de 4de eeuw v. Chr. bewoonden zij de Britse eilanden, het Iberisch schiereiland, Centraal-Turkije en een stuk land dat van Frankrijk tot Roemenië liep.
Keltische talen worden nu alleen nog gesproken in Ierland, Schotland, Man, Wales, Cornwall en Bretagne.
Vrijwel alle gebieden met Wal- of Gal- in hun naam werden of worden bewoond door Keltische stammen. Bijvoorbeeld: Wallonië, Gallië, Wales en Galicië.
Geschiedenis
Het is onduidelijk waar de Kelten precies vandaan kwamen, maar waarschijnlijk was hun kerngebied de streek ten noorden van de Alpen, ongeveer in Beieren en Baden-Württemberg. Vanuit dit gebied verspreidden ze zich over heel Europa. Ze bewoonden op hun hoogtepunt de Povlakte, de Alpen, Centraal-Turkije, het Iberisch Schiereiland, Gallië, delen van de Balkan, de Lage Landen ten zuiden van de Rijn en de Britse eilanden. In die tijd bedreigden ze ook het nog kleine Romeinse Rijk, maar veroverd hebben ze het nooit.
In de Gallische Oorlogen werden de Keltische Galliërs door Julius Caesar onderworpen. Hierna was het afgelopen met de macht van de Kelten. Op het Iberisch Schiereiland, de Povlakte en in Gallië werden de Kelten geromaniseerd. Ze gingen Latijn spreken en zich Romeins gedragen. Alleen de Britse eilanden bleven nog lange tijd Keltisch. Tijdens de Grote Volksverhuizing werden de meeste daar echter verjaagd naar de afgelegen en wilde delen van de eilanden, zoals de Schotse Hooglanden, westelijk Ierland en Wales. Ierland bleef nog het langst Keltisch, maar na eeuwen van Brits bestuur verloor ook Ierland een deel van z'n Keltische cultuur.