Gebruiker:MLNBLD/kladblok

Voor het artikel: Julius Caesar (inclompeet artikel, toe aan grondige herschrijving)

Gaius Julius Caesar, beter bekend als Julius Caesar of Caesar, was een Romeinse politicus en generaal die officieel een einde maakte aan de Romeinse Republiek (de tijd waarin consuls de baas waren). Hij werd geboren in Rome op 12 juli 100 v.Chr, en overleed daar ook op 15 maart 44 v.Chr, op 63 jarige leeftijd. Hij werd vooral bekend doordat hij in een reeks oorlogen zijn tegenstander Pompeius versloeg en zo dictator van het Romeinse Rijk werd. Na zijn dood ontstond een burgeroorlog tussen zijn vriend Marcus Antonius en zijn neef Octavianus, die de eerste keizer werd onder de naam Augustus.

Familie

Caesar kwam uit een bekende en machtige familie. In de afgelopen jaren waren zes leden uit zijn familie consul geweest, de belangrijkste man van het Romeinse Rijk. Zijn oom was de bekende Gaius Marius, die geliefd was bij het volk en een oorlog had gevoerd tegen Lucius Cornelius Sulla, die hij jammer genoeg had verloren. Caesar's familie beweerde af te stammen van Aeneas, die de zoon was van een godin. Ze zeiden dus dat ze afstamden van de goden!

Vroege Leven

Caesar werd geboren in 100 voor Christus, in Rome. Hij genoot een goede opleiding en zijn moeder is zelfs de geschiedenis ingegaan als hardwerkende vrouw.Caesar had een liefde voor de redenaarskunst; het spreken in het openbaar over de politiek. Hij had dus een goede jeugd. Op zijn 15e kreeg Caesar van zijn vader de toga van volwassenheid, een typisch Romeins gebruik.

Caesar's vader overleed korte tijd later, plotseling, toen Caesar nog maar 15 jaar oud was, en Caesar werd de belangrijkste man van het gezin. Hij moest de taken van zijn vader in het huishouden overnemen en kreeg de zogenaamde patria potestas oftewel vaderlijke macht, waarmee hij volgens de wet de baas was over het gezin.

De jonge Caesar werd genoemd als iemand die de volgende Flamen Dialis zou kunnen worden, de priester van Jupiter. Dit liep echter anders. Julius Caesar trouwde met de dochter van een politiek leider, Cinna. Cinna was de leider van de populares, die meer macht voor het volk wilden. Daartegenover stonden de optimates, die meer macht voor de Senaat wilden (de groep van enkele honderden mannen die de consuls hielpen met het besturden van Rome). Dit waren de twee politieke partijen van Rome, om het zo te zeggen, alleen was er veel geweld tussen de twee partijen.

De dictator, Sulla, was een optimates en vond dit huwelijk maar niks, omdat de manier van denken van Cinna hem niet aanstond. Caesar weigerde te scheiden en moest uiteindelijk de stad vluchten voor boze aanhangers van Sulla.

Legertijd

Caesar ging op zijn negentiende, in 82 voor Christus, het leger in. Hij werd naar de provincie Asia gestuurd, wat nu Turkije is. Daar hoorde hij bij het personeel van de baas van de provincie. Bij de belegering van de stad Mytilini was hij erg dapper en redde hij het leven van een mede-soldaat. Hiervoor kreeg hij de corona civica, oftewel burgerkroon. Het was de op één na belangrijkste onderscheiding voor soldaten in het Romeinse Rijk. Dit betekende ook dat Caesar, als hij ouder dan 30 was, een plekje in de Senaat mocht. In 78 v.Chr. stierf Sulla, maar zijn aanhangers bleven de macht hebben in Rome.

Een beroemd verhaal over Caesar is dat hij een keer op expeditie was in de Egeïsche Zee en daar gevangen werd genomen door piraten. De piraten eisten twintig talenten aan geld voor Caesar's vrijheid. Caesar vond dit echter te weinig voor een belangrijk iemand als hij, en eiste dat ze de losprijs zouden verhogen naar vijtig talenten. En dat deden ze. Nadat Caesar vrij was gekocht zette hij een expeditie op gang. Hij ving de piraten en vermoordde ze allemaal.

Politieke Carrière

In 69 voor Christus, na twaalf jaar in het leger te hebben gediend, was Caesar oud genoeg voor de politiek. Hij had zich bewezen in de strijd en was mateloos populair onder de populares (zie kopje Vroege Leven). Daarom kreeg hij een hoop belangrijke functies. In de komende 9 jaar had hij de volgende posities:

• Quaestor (belangrijk persoon in een provincie)
• Curator (toezichthouder van de wegen en tol)
• Aedilis Curilis (organisateur van spelen en markten)
• Iudex Quaestorius (rechter)
• Pontifex Maximus (hogepriester)
• Praetor (baas van een provincie)
• Propraetor (naam van iemand die voor de tweede keer Praetor is)

Caesar was nu immens populair. Zowel onder het volk, hij was immer een populares, als onder de rijkeren, omdat Caesar uit een belangrijke familie kwam. Maar Caesar wilde meer: hij wilde de belangrijkste positie in het Romeinse Rijk hebben: consul.

Eerste Triumviraat

De machtigste mannen in Rome in die tijd waren Crassus en Pompeius. Crassus was een schatrijke man die de gladiatorenopstand onder Spartacus had neergeslagen, en Pompeius was een generaal die het koninkrijk Pontus had verslagen en de Middellandse Zee binnen drie maanden vrij van piraten had gemaakt. Ze waren allebei aanhanger van Sulla, wat later nog tot problemen zou leiden.

Onder aandringen van Caesar sloten Caesar, Crassus, en Pompeius in 60 v.Chr. een officieel vijfjarig bondgenootschap, bekend als het Eerste Triumviraat (Van het Latijnse Tri: Drie en Vir: Man). Om het bondgenootschap officieel te maken liet Caesar zijn dochter Julia trouwen met Pompeius.

De Gallische Oorlog

In 59 v.Chr. werd Caesar tot consul verkozen. Consul was je echter maar voor één jaar. Daarna werd hij de baas van de provincies Gallië en Illyrië, vandaag Zuid-Frankrijk en de Balkan. Hij kreeg de macht over vier legioenen, dus ongeveer 20,000 soldaten. Deze waren erg trouw aan Caesar, want veel soldaten kende hij al uit de tijd dat hij in leger zat, of dat hij de baas was van een provincie. Tussen 58 v.Chr. en 51 v.Chr. voerde Caesar de Gallische Oorlog. Rome was alleen nog maar de baas over Zuid-Frankrijk. De rest van Frankrijk (of Gallië, zoals het toen werd genoemd) werd bevolkt door tientallen stammen, waarvan de grootsten ongeveer 200,000 mensen telden. Binnen vier jaar wist hij bijna heel Gallië in te nemen, en verplaatste hij de grens van het Romeinse Rijk naar de Rijn. Hij veroverde dus zelfs een stuk van Nederland!

Eerst waren de Galliërs verdeeld, maar ze realiseerden zich dat ze alleen konden winnen als ze samenwerkten. Ze kozen Vercingetorix als de leider van al hun soldaten. In 52 v.Chr. vond de Slag bij Alesia plaats. De laatste opstandige Gallische stammen, onder leiding van Vercingetorix hadden zich opgesloten in de stad Alesia in het midden van Gallië. Caesar bouwde gigantische muren om de stad heen waardoor er geen hulp van buitenaf kon komen. Het voedsel in de stad raakte op, en ze konden geen nieuw voedsel halen. Na enkele maanden viel de neef van Vercingetorix, Vercasivellaunos, de Romeinen aan met 60,000 man. Caesar maakte toen een gewaagde actie: Hij liet 6,000 mannen vechten tegen 60,000. De Romeinen maakten goed gebruik van hun stellingen die ze hadden gebouwd om de stad heen en de Galliërs vonden het verdacht en intimiderend dat Caesar zo weinig mannen liet vechten. Vercasivellaunos trok zich terug. De stad Alesia gaf zich over, omdat ze niet dachten dat er nog hulp zou komen. Caesar was nu de baas over heel Gallië. De Senaat kondigde twintig dagen van feest af in de stad, maar liet Caesar geen mooie intocht houden in de stad om zijn overwinning te vieren. Dit vond Caesar een grote belediging.

Caesar schreef later een beroemd boek over zijn ervaringen tijdens deze oorlog: Commentarii de Bello Gallico, oftewel 'Commentaar op de Gallische Oorlog'.

Ondertussen was het Eerste Triumviraat uit elkaar gevallen. Crassus was in 53 v.Chr. omgekomen tijdens een oorlog in het Midden-Oosten, tegen de Parthen. De spanningen tussen Pompeius en Caesar liepen hoog op. Ten eerste was Caesar populares en Pompeius een optimates. Ten tweede was Caesar een stuk populairder bij de bevolking dan Pompeius. Ten derde had Caesar een veel groter leger dan Pompeius dat ontzettend trouw was aan Caesar. Dit was de oorzaak van de Romeinse burgeroorlog, tussen Pompeius en Caesar. Hij zou vier jaar duren en de politiek van Rome voorgoed veranderen.

De Burgeroorlog met Pompeius

In 50 voor Christus liep Caesar's termijn als baas van Gallië en Illyrië af. De Senaat beveelde hem de heerschappij over zijn legioenen over te dragen aan de volgende baas, en zonder legers naar Rome terug te keren. Caesar vertrouwde dit echter niet. Hij dacht dat, omdat de Senaat bang was voor zijn populariteit en macht, hij opgepakt zou worden. Caesar trok dus met het 13e legioen (ongeveer 5000 soldaten) richting Rome.