Sopoćani
| Sopoćani | |
|
| |
|---|---|
| Land |  Servië
|
| Plaats | Novi Pazar |
| UNESCO-regio | Europa en Noord-Amerika |
| Eigenschappen | |
| Werelderfgoed sinds | 1979 |
| Status | Niet-bedreigd |
| Type | Cultureel |
| Meer informatie | www.unesco.org |
| Werelderfgoedlijst van UNESCO | |
Sopoćani is een klooster in het westen van Servië. Het klooster ligt op zo'n 10 kilometer afstand van de stad Novi Pazar. Het klooster werd tussen 1259 en 1270 gebouwd door koning Stefan Uroš I. Sopoćani was het culturele centrum van het middeleeuwse Servië.
Sinds 1979 staat Sopoćani samen met Stari Ras op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Geschiedenis
In de jaren 1160 was Stefan Nemanja aan de macht in Servië. Hij bestuurde het land vanuit Raška. Later werd op die plaats Sopoćani gebouwd door koning Stefan Uroš I in 1260. Hij bouwde het klooster met als plan om daar begraven te worden. Het klooster werd later door zijn overgrootkleinzoon, Dušan, uitgebreid in de 14e eeuw. Oorspronkelijk was het klooster een heel stuk groter. Vandaag de dag staat alleen nog de kerk van het klooster overeind.
In de 16e eeuw moesten de monniken het klooster verlaten vanwege de komst van de Turken. In 1689 werd het klooster in de brand gestoken door het Ottomaanse Rijk. De monniken vluchtten vervolgens naar Kosovo. Zij namen de belangrijke relikwiën mee. Na de brand keerden zij niet terug naar het klooster. Hierdoor verviel het klooster.
In de 20e eeuw werd uiteindelijk de kerk gerestaureerd. Sopoćani is sindsdien weer een klooster. In 1979 werd het klooster als cultureel monument erkend.
Beschrijving
In het klooster zijn vandaag de dag veel fresco's uit de tijd van het Byzantijnse Rijk te vinden. De fresco's tonen heiligen, maar ook Bijbelse scènes. Die scènes moeten in een bepaalde volgorde gezien worden. Ze beelden namelijk samen een verhaal uit. Na de brand van 1689 verkeerden veel van de fresco's in slechte staat. Tegenwoordig zijn alle fresco's weer gerestaureerd. De nieuwe gedeelten vallen weg tegenover de oude gedeelten. In de kerk werd ook gebruik gemaakt van bladgoud. Veel hiervan is verdwenen. Het restaureren van dat bladgoud is vrij moeilijk, waardoor die gedeelten juist opengelaten zijn.
