Dekolonisatie
|
Dit artikel moet nog een beetje verbeterd worden. Wil jij WikiKids helpen? Het zou fijn zijn als je het verbetert. |
Dit proces vond plaats in Latijns-Amerika in de jaren na 1800. De bekendste vrijheidsstrijder van Zuid-Amerika is Simon Bolivar. Ook de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog in de Verenigde Staten kan gezien worden als een vorm van dekolonisatie, omdat het eerst een kolonie van Groot-Brittannië was. De term wordt echter het meest gebruikt voor de dekolonisatie van na de Tweede Wereldoorlog. Die vond voornamelijk plaats in Azië en Afrika. 1947, het jaar waarin India onafhankelijk werd onder impuls van Mahatma Gandhi, wordt wel gezien als beginpunt van de dekolonisatie. In dat jaar was de onafhankelijkheidsoorlog in Nederlands-Indië ook al aan de gang. Het belangrijkste jaar in het proces van dekolonisatie is 1960. In dat jaar werden maar liefst 17 Afrikaanse landen onafhankelijk. 1960 wordt dan ook wel het Jaar van Afrika genoemd.
Oorzaken van de dekolonisatie lagen in de achterstelling van de inheemse bewoning in de koloniën. Verder waren de twee belangrijkste grootmachten van dat moment, de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie, allebei tegenstanders (in ieder geval in naam) van het imperialisme. Voor de Aziatische koloniën speelde ook nog het voorbeeld van Japan mee, dat gedurende de Tweede Wereldoorlog had laten zien dat niet-westerse volken best een vuist kunnen maken tegen de Europese mogendheden.
De dekolonisatie verliep in drie fasen. Tussen 1946 en 1956 kregen landen in Zuid- en Zuid-Oost-Azië en het Midden-Oosten (zoals Jordanië en Israël) hun onafhankelijkheid. Van 1956 tot 1965 ging het vooral om de onafhankelijkheid van verschillende Afrikaanse landen zoals Congo (1960). Na 1965 zijn vooral nog Caribische en Oceanische landen onafhankelijk geworden. ==