Heksenjacht

Van ongeveer 1500 tot ongeveer 1650 vonden er in Nederland veel heksenvervolgingen plaats. Mannen en voornamelijk vrouwen werden beschuldig van hekserij en in het ergste geval veroordeeld tot de brandstapel. Ze zouden dan levend verbrand worden. 

Het begin van de heksenvervolgingen

Als er iets ergs gebeurd proberen mensen vaak een schuldige aan te wijzen. Dat gebeurde vroeger ook. Voordat er echt veel heksenvervolgingen plaatsvonden, werden er soms al mensen beschuldigd van hekserij, bijvoorbeeld als een oogst mislukte en als een mens of dier ziek werd. Af en toe werden deze “heksen” vervolgd, maar de straffen waren nog niet heel erg. Vanaf ongeveer 1500 neemt het aantal mensen dat beschuldigd wordt van hekserij en daar een erge straf voor krijgt toe. Eerst vonden de mensen het dus vrij normaal dat er heksen waren. “Het slechte weer is de schuld van die heks.” Heel veel meer werd en niet gezegd of gedaan, maar dat veranderde. Heksen werden voortaan misdadigers die gestraft moesten worden. Er kwamen heksenjagers die opzoek gingen naar heksen en ervoor zorgde dat ze voor de rechter moesten komen. De vraag is waarom die verandering juist rond 1500 plaatsvond.

Veranderingen in de kerk

In de tijd van de heksenvervolgingen vonden er onder andere in Nederland veranderingen plaats in de kerk. Eerst had iedereen hetzelfde geloof, ze waren rooms-katholiek. De kerk was heel rijk en veel burgers (gewone mensen) waren dat niet. Niet iedereen vond dat eerlijk. In 1517 was er in Duitsland een man, Maarten Luther, die zijn mening uitte en vertelde wat de kerk volgens hem niet goed deed. Dit schreef hij op in 95 stellingen en verspreidde dit onder de bevolking. Deze actie wordt gezien als het begin van de Reformatie. Daarmee bedoelen we de scheiding tussen twee groepen binnen de kerk. Aan de ene kant had je de rooms-katholieken en aan de andere kant de protestanten. Die laatste groep waren de volgers/aanhangers van Maarten Luther. Zij waren het met hem eens. De rooms-katholieke kerk begon hierdoor mensen te verliezen. Ze werden strenger en straften iedereen die niet hetzelfde dacht en dus niet dezelfde ideeën had als de rooms-katholieke kerk. Zulke mensen noemde de kerk ketters. Heksen behoorden ook tot die groep, omdat zij bevriend zouden zijn met de duivel (de tegenstander van God). De rooms-katholieke en de protestante kerk waarschuwden de mensen voor de heksen en deden allebei mee aan de heksenvervolgingen. De protestanten vervolgde voornamelijk rooms-katholieken en omgekeerd.