Kruistochten
De Kruistochten waren een soort van oorlogen tussen de christelijke landen in Europa en de moslimlanden in het Midden-Oosten. Er zijn in totaal negen geweest.
Eerste Kruistocht
Vanaf de dood van Mohammed hadden moslims het complete Midden-Oosten, Noord-Afrika en Spanje veroverd. Toen ze begonnen met het veroveren van het Byzantijnse rijk (het huidige Griekenland, Turkije en Bulgarije) kreeg de keizer het toch een beetje benauwd. Hij vroeg hulp aan paus Urbanus II om de moslims te verdrijven. De paus wilde wel helpen, daar had hij twee redenen voor. De eerste was dat hij dan misschien meer macht zou krijgen over de Oosters-Orthodoxe Kerk. De Christelijke Kerk was namelijk gesplitst. Je had de Rooms-Katholieke Kerk onder leiding van de paus. En je had de Oosters-Orthodoxe Kerk onder leiding van de patriarch van Constantinopel (Istanbul). De tweede en belangrijkste reden was dat dan misschien de heilige plaatsen werden bevrijd. De heilige plaatsen waren plaatsen waar Jezus had geleefd zoals Jeruzalem, Betlehem, Nazareth en het Meer van Galilea. Hij riep het volk in Europa op tot een kruistochten dat was heel enthousiast. In 1099 vertrok een gigantisch leger naar het Oosten. Onder hen bevonden zich Godfried, heer van Bouillon en de heersers van Vlaanderen, Boulogne, Normandië, Toulouse en Tarente. Ze trokken de Levant binnen en veroverden verschillende steden. Edessa, Akko, Antiochië, Tripoli en als laatste Jeruzalem. Je zou misschien denken dat de kruisvaarders meteen naar de heilige plaatsen te gaan om te bidden maar zo ging dat niet. Eerst moesten ze zonog de complete bevolking van Jeruzalem afslachtten. Toen later Edessa door de moslims werd heroverd was het niet zo gek dat die eerst de hele christelijke bevolking doodde. Over de verovering van Jeruzalem zei een ridder dat hij met z’n ‘’knieën door het bloed waadde’’.
De Tweede, Derde en Vierde
In 1145 bijna vijftig jaar na de Eerste Kruistocht bereikte een schokkend nieuws Europa. Edessa was ingenomen en het bij behorende Graafschap Edessa was gevallen. Dit was slecht nieuws want nu konden makkelijk Akko, Tripoli en uiteindelijk zelfs Jeruzalem worden veroverd. Paus Eugenius III riep op tot een tweede kruistocht maar niemand had er echt zin in. Maar niemand dacht aan Bernard van Clairvaux. Hij was geen koning of paus, geen hertog op bisschop. Hij was gewoon een simpele monnik. Maar praten kon hij. Hij hield op een open veld voor duizenden mensen een preek. Opeens wilde iedereen op kruistocht. Zelfs Lodewijk VII van Frankrijk en Koenraad III van Duitsland gingen mee. Toen het leger eenmaal ter plaatse was vielen ze Damascus aan. Omdat dat een heilige stad was? Nee dat was het niet. Nee, ze deden het voor de buit. De kruistocht mislukte en de kruisvaarders hadden er weer een vijand bij. De Derde Kruistocht werd uitgeroepen. Het leger was sterk, maar in de droge woestijn werd het door Saladin verslagen. De Vierde Kruistocht ging al onderweg. In plaats van de moslims vielen de kruisvaarders de christelijke stad Constantinopel aan. De hoofdstad van het Byzantijnse Rijk! Nog nooit had iemand Constantinopel kunnen veroveren maar de kruisvaarders lukte het. De keizer vluchtte en Constantinopel werd geplunderd. Het Byzantijnse Rijk viel uit elkaar en verschillende adellijke kruisvaarders stichtten kruisvaarderstaatjes. Nou, met dat leger hadden ze heel het Midden-Oosten kunnen veroveren. De paus probeerde de verovering te voorkomen maar hij was te laat. De Tweede, Derde en Vierde Kruistocht waren allemaal mislukkingen. Het waren meer pogingen van koningen om buit te verzamelen dan gelovige kruisvaarders die de heilige plaatsen probeerde in te nemen. Er zouden nog 5 kruistochten volgen, maar allemaal zouden ze mislukken. Het begin van de ondergang.
De Vijfde t/m Negende
Na het drama van de Vierde Kruistocht verwachtte de mensen niet echt meer een nieuwe kruistocht. Maar toen werd paus Honorius III gekozen. Hij begon meteen plannen te maken voor een nieuwe kruistocht. De koningen van Frankrijk en Engeland hadden er geen zin meer in maar koning Andreas II van Hongarije en hertog Leopold VI van Oostenrijk wilden wél de Levant bevrijden. Ze gingen naar het Heilige Land en vielen de Ajjoebiden aan. Ze trokken naar Damiate en daar veroverden de Friezen en Hollanders de hele stad. Toen de sultan van de Ajjoebiden hoorde dat Damiate was veroverd werd hij ziek en een week later was hij dood. Z’n zoon wilde meteen beginnen met de kruisvaarders uit z’n land te jagen. De kruisvaarders waren al angstaanjagend dicht opgetrokken naar Caïro. Maar toen kwam de redding voor de sultan. De kruisvaarders hadden onvoldoende water meegenomen en ze kregen dorst. De kruisvaarders, verzwakt door de dorst konden makkelijk worden verslagen. Als het ze wel was gelukt lag waarschijnlijk het hele Midden-Oosten voor hen open en hadden ze zelfs Mekka kunnen veroveren. De Zesde kruistocht werd gehouden en mislukte. In de zesde werd weinig gevochten maar door het diplomatieketalent (hij kon goed praten) van Frederik II van het Heilige Roomse Rijk kregen de kruisvaarders Jeruzalem, Betlehem en Nazareth. De Zevende en Achtste werden alle twee geleid door Lodewijk IX van Frankrijk die later heilig zou worden verklaard. Hij overleed bij de belegering van Tunis aan de pest. De gebieden van de kruisvaarders waren nu klein geworden en overwinning leek voor de moslims dichtbij. Toen werd als laatste de Negende Kruistocht gehouden. Deze werd geleid door koning Eduard I van Engeland. In 1274 was ook deze kruistocht afgelopen. Één voor één zouden de steden van de kruisvaarders worden veroverd. Als laatste viel Akko in 1291De Byzantijnen veroverden hun rijk terug maar de moslims veroverden dat ook. In 1453 werd ook hún laatste stad Constantinopel ingenomen.