Sea Harrier: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox militair vliegtuig |naam=British Aerospace "Sea Harrier" FA2 |afbeelding=SeaHarrier (cropped).jpg|250px |250px|omschrijving=eenmotorig straalvliegtuig |...') |
k |
||
| Regel 19: | Regel 19: | ||
}} |
}} |
||
| + | {| |
||
| − | {|width=60% |
||
|Het door Hawker Siddeley en (later) British Aerospace gebouwde gevechtsvliegtuig '''Sea Harrier''' (“jachthond”) was een gemoderniseerde versie van de Hawker Siddeley Harrier uit 1969. Het waren toestellen die verticaal konden opstijgen en landen (VTOL, Vertical take-off and landing danwel STOVL, Short take-off and vertical landing). Ze waren wel de meest succesvolle vliegtuigen van hun generatie, die echter door deze bijzondere eigenschappen niet sneller dan het geluid konden vliegen. De belangrijkste taak van de Sea Harrier was luchtverdediging vanaf vliegdekschepen. Er zijn er maar een beperkt aantal van gebouwd. |
|Het door Hawker Siddeley en (later) British Aerospace gebouwde gevechtsvliegtuig '''Sea Harrier''' (“jachthond”) was een gemoderniseerde versie van de Hawker Siddeley Harrier uit 1969. Het waren toestellen die verticaal konden opstijgen en landen (VTOL, Vertical take-off and landing danwel STOVL, Short take-off and vertical landing). Ze waren wel de meest succesvolle vliegtuigen van hun generatie, die echter door deze bijzondere eigenschappen niet sneller dan het geluid konden vliegen. De belangrijkste taak van de Sea Harrier was luchtverdediging vanaf vliegdekschepen. Er zijn er maar een beperkt aantal van gebouwd. |
||
Versie van 19 nov 2022 12:32
| British Aerospace "Sea Harrier" FA2 | |
.jpg)
| |
| Omschrijving | eenmotorig straalvliegtuig |
| Fabriek | Hawker Siddeley; British Aerospace |
| Bouwjaar | 1978-93 (FRS1); 1993-98 (FA2) |
| Functie | vert. opstijgend en landend (V/STOL) marine-gevechtsvliegtuig |
| Snelheid | 1.182 km/h (0,97 Mach) |
| Motor | 1 × Rolls-Royce Pegasus turbofan, 95.6 kN |
| Plafond | 16 km |
| Bereik | ca. 3.600 km |
| Afmetingen | 7,7 m / 14,2 m / 3,7 m; 18,7 m² |
| Gewicht | leeg 6.375 kg |
| Bemanning | 1 |
| Wapens | 2 x 30 mm snelvuurkanon; lucht-lucht (Sidewinder) en lucht-grondraketten; bommen |
| Aantal | 98 |
| Gebruik | Groot-Brittannië (tot 2006); India |
Portaal  Luchtvaart
| |
| Het door Hawker Siddeley en (later) British Aerospace gebouwde gevechtsvliegtuig Sea Harrier (“jachthond”) was een gemoderniseerde versie van de Hawker Siddeley Harrier uit 1969. Het waren toestellen die verticaal konden opstijgen en landen (VTOL, Vertical take-off and landing danwel STOVL, Short take-off and vertical landing). Ze waren wel de meest succesvolle vliegtuigen van hun generatie, die echter door deze bijzondere eigenschappen niet sneller dan het geluid konden vliegen. De belangrijkste taak van de Sea Harrier was luchtverdediging vanaf vliegdekschepen. Er zijn er maar een beperkt aantal van gebouwd.
De Sea Harrier werd zowel in de Falklandoorlog, beide Golfoorlogen als tijdens de Balkanconflicten in de Jaren 90 ingezet en opereerde dan steeds vanaf vliegdekschepen die dichtbij gestationeerd waren. Vooral door het conflict tussen Groot-Brittannië en Argentinië om de Falkland-Eilanden in 1982 verwierf het toestel, dat opereerde vanaf de HMS Hermes en de HMS Invincible grote bekendheid. Het schoot toen 22 vijandelijke toestellen neer, terwijl er maar één Harrier verloren ging. De eerste versie van het toestel (FRS1) verscheen in 1978, een verbeterd type (FA2) in 1993. In 2006 werd de Sea Harrier bij de Royal Navy uit dienst gesteld. Een logische opvolger zou de JSF moeten worden, beter gezegd de Lockheed Martin F-35 Lightning II, eveneens een STOVL-machine, waarvan de introductie in 2016 plaatsvond. Die vliegt overigens wel sneller dan het geluid. Weblink: Airforce Technology. |