Slag bij Poitiers (1356)

Uit Wikikids
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Zie artikel slag bij Poitiers (732/733) voor de andere slag bij Poitiers.
Slag bij Poitiers (1356)
(tijdens de Honderdjarige Oorlog)

Battle-poitiers(1356).jpg

Slag bij Poitiers
Datum 19 september 1356
Locatie Maupertuis, ten zuiden van Poitiers, Frankrijk
Overwinning voor Engelsen
Resultaat Jean II gevangen genomen, enorme Franse nederlaag
Strijdende partijen
Flag of England.svg Engeland
Gascogne flag.svg Gascogne
Pavillon royal de France.svg Frankrijk
Leiders
Engeland Eduard van Woodstock
Gascogne Jean III van Grailly
Frankrijk Jean II van Frankrijk
Troepensterkte
2,000 boogschutters
4,000 voetsoldaten
3,000 kruisboogschutters
500 ridders
17,000 voetsoldaten
Verliezen
Minimaal 2,500 gedood of gewond
2,000 gevangengenomen
Inclusief:
Jan II van Frankrijk
Prins Filips
17 heren
13 graven
5 burggraven
100 + ridders
Portaal Portal.svg Geschiedenis

De Slag bij Poitiers was een veldslag in de Honderdjarige Oorlog. De slag vond plaats op 19 september 1356 en de strijdende partijen waren Frankrijk en Engeland.

Wat voorafging

Na de slag bij Crécy tien jaar eerder was er veel gebeurd. In 1347 verspreidde de pest zich snel over Europa. Veel steden probeerden zich ertegen te beschermen door in een soort lockdown te gaan. Niemand mocht de stad nog in of uit. Maar goed werkte het niet, want de ziekte werd verspreid door ratten, en die kwamen toch binnen. De oorlog ging daarna verder, en Engelse troepen waren weer aan het plunderen. Tot 1355. Toen besloot de Zwarte Prins een grote plundertocht te houden. Hij behaalde enorme winsten, en wilde dat ook weer in 1356 gaan doen. Dat deed hij.

Plundertocht van de Zwarte Prins

De bevelhebber van de Engelsen, Eduard van Woodstock alias de Zwarte Prins, had in de nazomer van 1356 enorme stukken Frankrijk geplunderd met zijn leger. Toen hij zoveel had geroofd dat er niks meer bij kon, wilde hij terugkeren naar Bordeaux, de sterkste vesting van de Engelsen.

Enorm leger van Jean II

Jean II van Frankrijk had gehoord van de plundertocht en wilde de spullen terughebben. Hij maakte een enorm leger (voor die tijd) en zette de achtervolging in. Volgens sommige bronnen waren er wel 80.000 soldaten, maar waarschijnlijk waren het er "maar" een kleine 18.000. Ten zuiden van de stad Poitiers, bij Maupertuis, sloot Jean de Engelsen in op een heuvel.

De slag

Verloop van de slag

Op zondag 18 september 1356 waren beide partijen klaar om te vechten, maar kardinaal Talleyrand de Périgord wist de christelijke legers op andere ideeën te brengen. Op zondag vecht je niet, was zijn gedachte.

Onderhandelingen lopen spaak

De Zwarte Prins was ervan overtuigd dat hij kansloos was, dus bood hij in ruil voor zijn aftocht een wapenstilstand van zeven jaar, de vestingstad Calais, het graafschap Guînes aan de Kanaalkust, al zijn gevangenen en al zijn recente veroveringen aan, maar Jean wilde dat de Zwarte Prins zelf zich overgaf, en gevangene werd van Jean II. In die tijd waren belangrijke krijgsgevangenen heel belangrijk, want die waren veel geld waard! En geld hadden ze allebei nodig, want de soldaten moesten betaald worden. De Zwarte Prins wilde zich alleen niet overgeven, en dus zou er worden gevochten. Zondagavond besloten de Fransen welke tactiek ze zouden gebruiken: frontale aanval.

De slag zelf

In de vroege ochtend van maandag 19 september 1356 vielen de Fransen aan. En gelijk ging het mis: de Engelse boogschutters verscholen zich in de bossen en vuurden een regen van pijlen op de Fransen. Twee belangrijke Franse legeraanvoerders (Gautier de Brienne en Jean de Clermont) werden gedood en een derde (Arnoul d'Audrehem) werd gevangengenomen.

Nu was het aan de zonen van Jean II om het Franse leger aan te voeren. Maar ze waren jong en onervaren, de oudste was pas 18! Door de chaos die de eerste aanval had gebracht lukte het nauwelijks om het bevel te voeren. Koning Jean gaf na een tijdje het bevel de prinsen in veiligheid te brengen. Nu voerde de koning zelf het bevel. De slag ging verder, en beide partijen raakten steeds meer uitgeput. Veel Franse ridders en hun gevolg vluchtten.

Eindstrijd

Tot nu toe waren er alleen Engelse en Franse troepen op het slagveld, maar de Engelsen hadden ook Gascogners in hun leger. Die waren nog niet gezien. Maar net toen Jean II zich afvroeg waar ze waren, stormden de Gascogners het slagveld op. Deze zogenoemde charge werd geleid door de Captal de Buch, Jean III van Grailly. Dit veranderde de strijd drastisch. De Engelsen en Gascogners waren nu zo ver, dat ze onderling ruzie kregen wie Jean II gevangen mocht nemen. Uiteindelijk wonnen de Engelsen, en hadden de Fransen de grootste nederlaag tot dan toe geleden.

Gevolgen

De gevolgen voor Frankrijk waren rampzalig. Jean II vier jaar vast, en zijn onervaren zoon, de latere Charles V van Frankrijk, was in die periode regent. Er brak onder het tijdelijk bewind van Charles een opstand uit, de Jacquerie. Na de opstand bedacht Charles een nieuwe tactiek, die voor overwinningen zorgde en uiteindelijk leidde tot de Vrede van Brétigny. Jean II werd vrijgelaten en een periode van 9 jaar vrede brak aan.

Filmpjes

Afkomstig van Wikikids , de interactieve Nederlandstalige Internet-encyclopedie voor en door kinderen. "https://wikikids.nl/index.php?title=Slag_bij_Poitiers_(1356)&oldid=857300"