Nescio
Jan Hendrik Frederik Grönloh, beter bekend als Nescio (Amsterdam, 22 juni 1882 – Hilversum, 25 juli 1961), was een Nederlands schrijver. Hij schreef onder het pseudoniem Nescio, wat Ik weet (het) niet in het Latijn betekent. Nescio is bekend geworden door drie opeenvolgende verhalen; De uitvreter (1911), Titaantjes (1915) en Dichtertje (1918), die meestal samen in één bundel worden uitgegeven.
Nescio is opgegroeid in Amsterdam. Hij had verschillende kantoorbaantjes, waaronder bij een handelsbedrijf tussen Amsterdam en Bombay (het huidige Mumbai). Nescio was ook een idealist en socialist; voor hem was gelijkwaardigheid heel erg belangrijk. Hij stichtte tussen 1901 en 1903 zelfs de kolonie Tames bij Huizen samen met zijn vrienden. Dit was een lap grond dat van alle bewoners gemeenschappelijk was. Nescio was ook lid van de SDAP (de socialistische partij). In het dagelijks leven had hij zich echter bij de maatschappij neergelegd. Zijn herinneringen aan de kolonie zijn terug te vinden in het boek Titaantjes.
Nescio brak in 1911 door met het verhaal De uitvreter in het tijdschrift De Gids. De tweede verhaal, Titaantjes, wilde men niet publiceren, aangezien er slecht werd gesproken over God. Daardoor werd dit verhaal gepubliceerd door Groot Nederland. Uiteindelijk werden deze twee verhalen samen met Dichtertje gepubliceerd. Vele jaren later, in 1946, schreef hij het verhaal Mene Tekel, wat in 1956 bij de andere drie werd gevoegd. De drie originele verhalen blijven echter het bekendst, waardoor je ze vaak zonder de vierde vindt.
Nescio stierf in 1961 in Hilversum en werd in zijn geliefde Amsterdam begraven. In de boeken van Nescio komt Amsterdam en omgeving ook vaak voor. Daarnaast zijn zijn beschrijvingen over Nijmegen ook bekend; over het weer, het landschap en de natuur. Pas na zijn dood werd duidelijk wat Nescio voor de Nederlandse literatuur heeft betekend. Nescio heeft zich laten inspireren door Multatuli, bekend van Max Havelaar. Nescio is kenmerkend voor de eerste twee decennia van de vorige eeuw, zowel literair als sociaal. Zijn boeken passen namelijk bij die periode, maar ook de onderwerpen die hij aanroert.
Nagelaten werk "Boven het dal en andere verhalen" en "Natuurdagboek" is resp. in 1961 en 1996 gepubliceerd.