Kleinst waterhoen
| Kleinst waterhoen Zapornia pusilla | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Niet bedreigd | |||
| Leefgebied | Midden- en Zuid-Azië en delen van Europa, Afrika en Australië | ||
| Leefomgeving | Moerassen en plassen met veel riet | ||
| Behoort tot de | Rallen, koeten en waterhoentjes | ||
|
| |||
| |||
(Zapornia pusilla) is een vogel uit de familie van de Rallen, koeten en waterhoentjes. Het wordt ook wel de Krak van Baillon genoemd, en is ook bekend als moeraskrak.
Ze zijn 16-18 cm lang en lijken op de enige iets grotere klein waterhoen. Het kleinst waterhoen heeft een korte rechte snavel, geel of groen zonder rode basis. Volwassenen hebben voornamelijk bruine bovendelen met enkele witte aftekeningen en een blauwgrijs gezicht en onderzijde. De achterste flanken zijn deels zwart en wit. Ze hebben groene poten met lange tenen en een korte staart.
Jonkies zijn vergelijkbaar met de volwassenen. De donzige kuikens zijn zwart, zoals bij alle rallen.
Deze vogels tasten met hun snavel in modder of ondiep water en pikken ook voedsel op door te zien. Ze eten voornamelijk insecten en waterdieren.
Ze zijn erg geheimzinnig in het broedseizoen en worden dan meestal eerder gehoord dan gezien. Het zijn dan luidruchtige vogels, met een ratelende roep zoals die van de kikker. Ze kunnen gemakkelijker te zien zijn tijdens de trek of tijdens de overwintering.
Deze vogel is genoemd naar de Franse natuuronderzoeker Louis Antoine Francois Baillon . De namen moeraskrak en Kleinst waterhoen zijn eerder gebruikt om naar deze soort te verwijzen. Pusillus is Latijn voor "zeer klein".