Liberty-schip
Liberty-schepen (vrijheidsschepen) waren een klasse vrachtschepen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Verenigde Staten werden gebouwd in het kader van het Emergency Shipbuilding Program. Hoewel opgezet door de Britten, werd het ontwerp door de Verenigde Staten overgenomen vanwege de eenvoudige, goedkope constructie. Er werden toen enorm veel Liberty-schepen gemaakt, en werd zo het symbool van de Amerikaanse industriële productie in oorlogstijd.
De klasse is ontwikkeld om te voldoen aan Britse orders voor transporten ter vervanging van verloren gegane schepen. Achttien Amerikaanse scheepswerven bouwden tussen 1941 en 1945 zo'n 2.710 Liberty-schepen (gemiddeld drie schepen per twee dagen), verreweg het grootste aantal schepen dat ooit volgens een enkel ontwerp is geproduceerd.
Hun productie leek op (zij het op veel grotere schaal) de fabricage van de "Hog Islander" en soortgelijke gestandaardiseerde scheepstype dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd gemaakt. Sommige Liberty schepen overleefden veel langer dan hun oorspronkelijke geplande levensduur van vijf jaar. Dit succes was ook te danken aan de aanhoudende belangstelling voor het schip.
Deze koopvaardijschepen waren licht bewapend. Ze hadden een op de achtersteven gemonteerd 4-in (102 mm) dekkanon voor gebruik tegen onderzeeërs aan de oppervlakte, en verschillende vormen van luchtafweer geschut. Ze hadden een olie gestookte stoommachine voor de voortstuwing. Ze waren dus snel en relatief goedkoop te bouwen. 18 scheepswerven werden ingeschakeld om ze te bouwen. Er bestaan nog twee museumschepen van dit type. Ze konden ca. 7000 ton aan goederen vervoeren. Ze hadden een lengte van 134,57 m en een breedte van 17,3 m. De diepgang van 8,5 m waardoor ze in de meeste havens terecht konden.
Het schip had zelf laadbomen (hijskranen) aan boord voor het laden en lossen.
De schepen voeren meestal in konvooi onder begeleiding van marineschepen.