Postduif
Een postduif is een door de mens tam gemaakte duivensoort, die vooral al in de middeleeuwen gebruikt werd om berichten te verzenden. Vandaar de naam postduif. Een klein rolletje papier werd aan het pootje vastgemaakt. Postduiven weten namelijk feiloos de weg naar hun thuisnest terug te vinden. Hoe dat kan is nog steeds een raadsel.
Je hebt een vrouwtjesduif, de duivin en een mannetjesduif noem je een doffer. De doffer heeft een grotere snavel en maakt een zwaarder geluid. Ook de hals is paars-groen.
Een vrouwtje legt gemiddeld drie eieren per half jaar. Deze broed ze uit in een aantal weken. Wanneer je met de jonge duiven wilt vliegen moet er na een paar dagen een ringtje om zijn pootje heen. Zo kan de duif gechipt worden, en kun je er wedstrijden mee gaan vliegen. Wel moet je er goed bij opletten of het ringetje niet van zijn pootje af gaat. Want wanneer het pootje te groot is, kan het ringetje er niet meer omheen.
De duiven vinden het leuk als je met ze 'speelt'. Dit doe je door over de borstkast te wrijven, ze gaan dan met hun snavel tegen je aan pikken. Dit is een teken van vertrouwen en speelzichtheid.
Je hebt allerlei soorten postduiven. Een Witpen bijvoorbeeld; die heeft een witte veer aan de buitenkant van zijn vleugels.
Je kunt er wedstrijden mee vliegen. Dit wordt de duivensport genoemd. Deze vorm van sport is in België ontstaan na de Tweede Wereldoorlog. De duiven worden dan met vrachtwagens naar het buitenland gebracht en daar los gelaten. Op wonderlijke wijze weten de duiven de weg terug naar huis te vinden. De eigenaren van wedstrijdduiven werden ook wel "duivenmelkers" genoemd. Tegenwoordig heten ze duivenhouder of duivencoach.