Zeester

Zeester Asteroidea
Leefgebied	Zeeën en oceanen
Leefomgeving	van waterlijn tot op 6000 meter diepte op de bodem
Behoort tot de	Stekelhuidigen, Dieren
Portaal Biologie

Zeesterren (Asteroïdea) behoren tot de stekelhuidigen. Ongeveer 1.900 soorten zeesterren leven op de zeebodem in alle oceanen van de wereld, van warme, tropische zones tot ijskoude poolgebieden. Ze worden gevonden van de intergetijdenzone tot aan de diepten van de afgrond, op 6.000 m onder het wateroppervlak. De gewone zeester (komt heel veel voor in de Noordzee, deltawateren en Waddenzee. Ze zijn vaak te vinden op mosselbanken, strekdammen en zeedijken, waar ook groepjes mosselen zitten. Ze leven tot bij de waterlijn maar ook op 650 meter diepte.

De zeester werd ook beschreven in het bewaaralbum Expeditie Oceaan.

Soorten

• Infraklasse: Concentricycloidea
  • Klasse: Peripodida
• Superorde: Forcipulatacea
  • Orde: Brisingida
  • Orde: Forcipulatida
• Superorde: Spinulosacea
  • Orde: spinulosida
• Superorde: Valvatacea
  • Orde: Notomyotide
  • Orde: Paxillosida
  • Orde: Valvatida
  • Orde: Velatida

† Calliasterellidae

† Trichasteropsida

Beschrijving

Zeesterren zijn ongewervelde dieren die in zee leven. Ze hebben meestal een centrale schijf met vijf armen, hoewel sommige soorten een groter aantal armen hebben. Het bovenoppervlak kan glad, korrelig of stekelig zijn en is bedekt met overlappende platen. Veel soorten zijn felgekleurd in verschillende tinten rood of oranje, terwijl andere blauw, grijs of bruin zijn. Zeesterren hebben buisvoeten die worden bediend door een soort hydraulisch systeem en een mond in het midden van het mond- of onderoppervlak. Het zijn meestal roofdieren die jagen op andere ongewervelde dieren. Ze hebben een ingewikkelde levensloop en ze kunnen zich zowel seksueel als ongeslachtelijk voortplanten. De meesten kunnen beschadigde delen of verloren armen opnieuw laten aangroeien en ze kunnen wapens (stekels) afwerpen als verdedigingsmiddel. De zeesterren bezetten verschillende belangrijke ecologische rollen. Zoals de okerkleurige zeester (Pisaster ochraceus) en de rifzeester (Stichaster australis), zijn algemeen bekend geworden als voorbeelden van het hoeksteensoort- concept in de ecologie (het handhaven van de structuur van een ecologische gemeenschap). De tropische doornenkroon (Acanthaster planci) is een vraatzuchtig roofdier bij het koraal van de hele Indische Oceaan regio.

Het fossielenbestand voor zeesterren is oud, daterend uit het Ordovicium, ongeveer 450 miljoen jaar geleden, maar het is nogal schaars, aangezien zeesterren na de dood de neiging hebben uiteen te vallen. Alleen de gehoorbeentjes en stekels van het dier zijn waarschijnlijk bewaard gebleven, waardoor de overblijfselen moeilijk te vinden zijn.

Met hun aantrekkelijke symmetrische vorm hebben zeesterren een rol gespeeld in literatuur, legendes, design en populaire cultuur. Ze worden soms verzameld als curiosa, gebruikt in ontwerpen of als logo's, en in sommige culturen worden ze, ondanks mogelijke giftigheid, gegeten.