Stenen gebouw

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Stenen fundament van rondhuis in het vroeg-neolithicum

Een stenen gebouw kun je zien als een bouwwerk gemaakt van steen, door de mens. De vroegste stenen gebouwen ontstonden in het Prekeramisch neolithicum, waarbij gebruik werd gemaakt van natuursteen, vooral grote stenen (megalieten) zoals ook bij de latere hunebedden en Stonehenge. In de Vruchtbare Halve Maan ontstonden nederzettingen waarvan de huizen bestonden uit ronde, half onder de grond liggende stenen funderingen en gepolijste vloeren van gebrande kalk en klei, gekleurd met rode oker. Soms waren de huizen achthoekig van vorm. Het gedeelte er bovenop was gemaakt zogeheten zonsteen of leemsteen, ongebakken in de zon gedroogde tegels van leem. In die droge omgeving is dat nauwelijks een probleem, want dergelijke stenen kunnen weer zacht worden als ze vochtig of nat worden.

De haardsteden (vuurplaats) waren klein en bedekt met keien. Voor het koken werden hete stenen gebruikt, zodat de huizen vol lagen met door de hitte gebarsten keien.

De nederzettingen waren veel groter dan die van het voorafgaande Natufien en hebben sporen van gemeenschappelijke gebouwen, zoals de beroemde toren van Jericho, die samen met de stenen muur rond Jericho rond 8000 v.Chr. is gebouwd.

De latere Huizen in de Hussana cultuur (Keramisch neolithicum) hadden muren van gestapelde zon- of leemstenen, bedekt met een rieten dak.

Tijdens de Keltische periode ontstonden er in Ierland huisjes en weide-afscheidingen van gestapelde stenen.