Lood smelten

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Lood smelten gebeurde zo'n 6500 jaar v. Chr. Installaties voor de productie van lood worden over het algemeen loodsmelterijen genoemd.

Proces

Het tegenwoordige maken (smelten) van lood begint met sinteren. Hierbij wordt het lood-erts zoals het mineraal Galena of pyriet samengeperst en verhit. De op deze manier geconcentreerd looderts wordt in een sintermachine gevoerd met ijzer, silica, kalksteenfluxen, cokes (geperste kolen), natriumcarbonaat, het lood bevattende mineraal pyriet, zink, logen (zouten) of deeltjes voor verontreinigingsbeheersing.

Lood wordt meestal gesmolten in een hoogoven, waarbij de tijdens het sinterproces geproduceerde loodsinter en cokes als warmtebron worden gebruikt. Als het smelten optreedt, vormen zich verschillende lagen in de oven. Een combinatie van gesmolten lood en slak (restanten van de hiervoor toegevoegde materialen) zinkt naar de bodem van de oven, met een laag van de lichtste elementen die speiss wordt genoemd , waaronder het giftige arseen en antimoon drijvend naar de top van het gesmolten materiaal. De ruwe edelmetaal- en loodslakkenlagen stromen uit het 'ovenfront' en in de 'voorhaard', waar de twee stromen worden gescheiden. De stroom loodslakken, die de meeste 'vloeiende' elementen bevat die aan de sintermachine worden toegevoegd (voornamelijk silica, kalksteen, ijzer en zink), kan worden weggegooid of verder worden verwerkt om het aanwezige zink terug te winnen.

Het ruwe loden edelmetaal, dat aanzienlijke hoeveelheden koper bevat, zal dan het zogeheten 'koperdrossing' ondergaan. In deze stap wordt elementaire zwavel, meestal in vaste vorm, toegevoegd aan het gesmolten ruwe loodmetaal om te reageren met het aanwezige koper. In deze stap vormt zich een "matte" laag, die het meeste koper bevat dat afkomstig is van het ruwe loodmetaal en enkele andere onzuiverheden als metaalsulfiden. De peiss en de matte worden meestal verkocht aan kopersmelterijen waar ze verder worden geraffineerd (gezuiverd) voor de verwerking van koper.

Het lood uit de hoogoven, loden 'edelmetaal' genaamd, ondergaat vervolgens het drossingproces. Het edelmetaal wordt in ketels geroerd en vervolgens afgekoeld tot 700-800 graden. Dit proces resulteert in gesmolten lood en slakken. De dross bevat nog de loodoxiden, koper, antimoon en andere elementen die naar de top van het lood drijven. Dross wordt meestal afgeroomd (afgeschept) en naar een schuimoven gestuurd om de niet-loodcomponenten terug te winnen die aan andere metaalfabrikanten worden verkocht. Het Parkes-proces wordt gebruikt om zilver of goud van lood te scheiden.

Ten slotte wordt het gesmolten lood geraffineerd. Pyrometallurgische methoden worden meestal gebruikt om de resterende niet-loodcomponenten van het mengsel te verwijderen, bijvoorbeeld het Betterton-Kroll-proces en het Betts-elektrolytische proces . De niet-loodmetalen worden meestal verkocht aan andere metaalverwerkingsbedrijven. Het geraffineerde lood kan tot legeringen worden gemaakt of direct worden gegoten.

Mensen die in dergelijke fabrieken werken of werken, worden ook wel smelters genoemd .