Neostoïcisme
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Het neostoïcisme was een filosofische beweging tijdens de Renaissance die elementen van het oude stoïcisme combineerde met christelijke gedachten.
De beweging ontstond aan het eind van de 16e eeuw uit de werken van Justus Lipsius. Hij probeerde de overtuigingen van het stoïcisme en het christendom te combineren. Bepaalde delen van het stoïcijnse systeem werden afgewezen of gewijzigd, met name natuurkundige doctrines als materialisme en determinisme.