Klooster van Geghard

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Klooster van Geghard en de Boven-Azatvallei
Land	Armenië
Plaats	Goght
UNESCO-regio	Europa en Noord-Amerika
Eigenschappen
Werelderfgoed sinds	2000
Status	Niet-bedreigd
Type	Cultureel
Meer informatie	www.unesco.org
Werelderfgoedlijst van UNESCO

Het klooster van Geghard is een klooster in Armenië. Het gebouw staat bij het plaatsje Goght. Dat is ongeveer op 40 kilometer afstand van de hoofdstad Jerevan. Volgens het verhaal werd het klooster in de 4e eeuw gesticht door Gregorius de Verlichter. Hij was de stichter van de Armeens-Apostolische Kerk. Het klooster wordt voor het eerst genoemd in de 7e eeuw.

Samen met de Boven-Azatvallei staat het klooster van Gegard op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het complex bestaat uit verschillende kerken en graven uit verschillende periodes. Die laten goed zien hoe de Armeense architectuur veranderde over de jaren heen.

Geschiedenis

Het plein van het klooster

Het klooster werd in de 4e eeuw gesticht door Gregorius de Verlichter. Op de plaats waar het klooster staat, lag een natuurlijke waterbron in een grot. Inwoners van de regio vereerden die bron voor de komst van het christendom. Het klooster heette toen Ayrivank (het klooster van de grot). Het is onduidelijk hoe het klooster er precies uitzag. Volgens Armeense historici waren er naast religieuze gebouwen ook enkele woningen. In 923 werd het klooster geplunderd door de Arabieren. Zij naast kostbaarheden ook manuscripten mee. Hierna staken zij het gebouw in de brand, waardoor er niet meer over van bleef.

De ruïnes bleven vervolgens meer dan 100 jaar zo staan. Men besloot het klooster pas weer op te bouwen in de jaren 1160. De hoofdkerk werd geopend in 1215. Hierna werden enkele kapellen in de rotsen gebouwd. Tegen het einde van de 13e eeuw stond het klooster bekend als het klooster van de Zeven Kerken of het klooster van de Veertig Altaars.

Het klooster heeft een zeer belangrijk relikwie. Dat is de speer waarmee Jezus Christus aan het kruis verwond werd. Volgens de overlevering had de apostel Judas Taddeüs (niet te verwarren met Judas Iskariot) die speer meegenomen naar Armenië. De speer wordt voor het eerst genoemd in 1250. Waar de meeste kunstschatten nu uit het klooster verdwenen zijn, ligt de speer hier nog altijd. In 1687 werd een speciale kist voor het object gemaakt.

Galerij

	Werelderfgoed in Armenië
Kloosters van Haghpat en Sanahin · Kathedraal en kerken van Etsjmiadzin en archeologisch Zvartnots · Klooster van Geghard en de Boven-Azatvallei