Ballade van de gehangenen: verschil tussen versies
k |
(geen 'held') |
||
| Regel 17: | Regel 17: | ||
De '''Ballade van de gehangenen''' ([[Frans]]: ''La ballade des pendus'') of '''Villons grafschrift''' ([[Frans]]: ''L'épitaphe Villon'') is een [[gedicht]] van de [[Frankrijk|Franse]] [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] [[dichter]] [[François Villon]]. Het gedicht is in 1462 door hem geschreven. |
De '''Ballade van de gehangenen''' ([[Frans]]: ''La ballade des pendus'') of '''Villons grafschrift''' ([[Frans]]: ''L'épitaphe Villon'') is een [[gedicht]] van de [[Frankrijk|Franse]] [[Middeleeuwen|middeleeuwse]] [[dichter]] [[François Villon]]. Het gedicht is in 1462 door hem geschreven. |
||
| − | Villon werd vooral na zijn dood gezien als een van de grote [[lyriek|lyrische]] dichters. Door zijn [[status]] als [[vagebond]] (een soort rondzwervende |
+ | Villon werd vooral na zijn dood gezien als een van de grote [[lyriek|lyrische]] dichters. Door zijn [[status]] als [[vagebond]] (een soort rondzwervende avonturier) werd hij in de zestiende, negentiende en twintigste eeuw aangehaald als [[boegbeeld]] (een zeer [[belangrijk]]e, herkenbare en iconische figuur) van de [[rebel]]se [[poëzie]]. Zo'n dichter wordt ook wel een ''[[poète maudit]]'' genoemd. Een ''poète maudit'' is een [[tegendraads]]e dichter die tegen de gangbare [[normen en waarden]] van zijn tijd ingaat. |
== Achtergrond == |
== Achtergrond == |
||
Versie van 17 jul 2023 14:54
| Ballade van de gehangenen La ballade des pendus | |
| |
| Informatie | |
| Alternatieve titel | Villons grafschrift Frans: L'épitaphe Villon |
| Schrijver | François Villon |
| Taal (origineel) | Middelfrans |
| Land |  Frankrijk
|
| Genre | Lyriek |
| Datum | 1462 |
| Bijzonderheden | Misschien autobiografisch, eindigt elke strofe met dezelfde vers. |
| Online-tekst | |
Portaal  Literatuur
| |
De Ballade van de gehangenen (Frans: La ballade des pendus) of Villons grafschrift (Frans: L'épitaphe Villon) is een gedicht van de Franse middeleeuwse dichter François Villon. Het gedicht is in 1462 door hem geschreven.
Villon werd vooral na zijn dood gezien als een van de grote lyrische dichters. Door zijn status als vagebond (een soort rondzwervende avonturier) werd hij in de zestiende, negentiende en twintigste eeuw aangehaald als boegbeeld (een zeer belangrijke, herkenbare en iconische figuur) van de rebelse poëzie. Zo'n dichter wordt ook wel een poète maudit genoemd. Een poète maudit is een tegendraadse dichter die tegen de gangbare normen en waarden van zijn tijd ingaat.
Achtergrond
Hoewel het onduidelijk is of Villon dit gedicht over zijn eigen leven heeft geschreven, is dat wel aannemelijk. Villon was naast dichter ook een vagebond (een soort middeleeuwse zwerver). Hij deed mee aan grote opstanden, was lid van een dievenbende en doodde de dronken priester Philippe Sermoise tijdens een gevecht. Toch was het niet de moord, maar een uit de hand gelopen vechtpartij die Villon het leven kostte. De koning verleende hem gratie voor de moord, maar niet voor zijn rol bij een vechtpartij aan de rue de la Parcheminerie (een straat in Parijs). Villon werd daarvoor ter dood veroordeeld en in 1462 opgehangen.
Villon was niet altijd een straatschoffie. Hij heette eigenlijk François de Montcorbier of François des Loges, leefde tijdens de Honderdjarige Oorlog en kwam uit een arm gezin. Villon werd niet door zijn eigen ouders opgevoed, maar vooral door Guillaume de Villon. Guillaume de Villon was een kapelaan en zorgde ervoor dat François Villon kon studeren aan de universiteit. In 1452 studeerde François Villon af in de kunsten aan de Universiteit van Parijs. Door zijn betrokkenheid bij studentenprotesten belandde hij steeds meer op straat en werd hij betrokken bij steeds meer gevechten.
Stijl, verwijzingen en inhoud
In het gedicht is de hoofdpersoon (waarschijnlijk dus Villon) veroordeeld tot de doodstraf. Hij vraagt aan andere mensen om voor hem te bidden en bidt tot Jezus dat hij niet wordt gedood.
Voordat Villon daadwerkelijk aan de galg hing, moest hij een tijd doorbrengen in de gevangenis. Hoewel het niet zeker of Villon de Ballade van de gehangenen tijdens zijn gevangenschap heeft geschreven, wordt dat hierdoor wel aannemelijk gevonden. Daarom wordt de Ballade van de gehangenen gezien als een lyrisch gedicht: een gedicht waarin de dichter zijn leven en ervaringen deelt met de lezer.
|
Mensen als wij, die na ons nog zult leven, weest in uw hart aan ons geen kwaadgezinden. Wanneer ge ons armen medelij wilt geven, zal God te eer voor u genade vinden. Gij ziet ons hier gehangen, vijf, zes vrinden: het vlees, dat wij helaas te zeer vereerden, een rotte rest die weggleed en verteerde en ons gebeente weldra stof en asse. Dat niemand spotte die ons lot hier leerde; maar bid God dat hij allen zal verlossen! — Villon hoopt dat mensen niet oordelen over zijn daden, maar tot God bidden voor zijn vergeving.
François Villon, La ballade des pendus. Vertaling uit 1970 door J.W.F. Werumeus Buning. |
|
In het gedicht stelt Villon zich voor dat hij en zijn vrienden al aan de galg hangen en dat zijn lijk langzamerhand aan het verrotten is. Hij vraagt aan andere mensen om voor hem te bidden en bidt tot Jezus dat hij niet wordt gedood. Villon eindigt elke strofe met Mais priez Dieu que tous nous vuieille absouldre ! Dit betekent vertaald: "...maar bid God dat hij ons allen zal verlossen!"
Als chanson
De Italiaans-Franse zanger Serge Reggiani heeft omstreeks 1968 een gezongen versie van de ballade uitgebracht. Reggiani was een bekende Italiaans-Franse zanger (chansonnier).