Boekdrukkunst

De boekdrukkunst is de kunst om geschriften door middel van een drukpers te vermenigvuldigen. Dit is in Europa ontdekt door de Nederlander Laurens Janszoon Coster of door de Duitser Johannes Gutenberg, die beiden ongeveer tegelijkertijd de uitvinding deden. De boekdrukkunst werd al eerder ontdekt in China tijdens de Song-dynastie. Maar de meeste mensen vinden dat Gutenberg de eerste en echte ontdekker was. Voor die tijd werden alle boeken met de hand geschreven, wat erg veel tijd in beslag nam en vaak in kloosters door monniken werd gedaan (daar komt het woord monnikenwerk ook vandaan). En voor het boek was uitgevonden, kraste men hun boodschap meestal in een stuk marmer of steen. De Romeinen krasten hun boodschappen vaak in houten plaatjes die met was waren ingesmeerd, omdat perkament in die tijd erg duur was. Als ze dan een lange boodschappen op moesten schrijven maakten ze met leer meerdere wasplaatjes aan elkaar, een beetje zoals bij een boek, waar er meerdere perkamenten vellen of tegenwoordig papieren vellen aan elkaar worden gemaakt. Na die tijd schreef men dingen op in perkamentrollen, een stuk perkament dat is opgerold om een houten staaf. De boekdrukkunst wordt gezien als een belangrijke ontdekking in de geschiedenis omdat hierdoor boeken voor een groter publiek bereikbaar werden - de handgeschreven boeken van voor die tijd waren erg duur en het duurde jarenlang om ze te schrijven.

• Artikel over de boekdrukkunst

Mogelijke uitvinders

• Laurens Janszoon Coster
• Johannes Gutenberg