Echo (zwangerschap)
Een echo wordt tijdens de zwangerschap (40 weken) gemaakt om te kijken of de foetus (ongeboren kind) zich goed ontwikkelt. De techniek die hierachter zit is echografie.
Wat is echografie? Echografie is ultrasound. Ultrasound is zo'n hoge geluidsfrequentie dat wij mensen dit niet kunnen horen. Vleermuizen bijvoorbeeld wel, zij maken hier zelf ook gebruik van. Duikboten gebruikte dit ook. Hierdoor konden zij om zich heen kijken, geluid reikt namelijk erg voor door water heen. Voordat ultrasound de medische wereld in kwam werd deze techniek het meest gebruikt om de afstand tussen een schip en de bodem van de zee te kunnen meten.
De techniek die voor een echo gebruikt wordt is echografie of echoscopie. Beide termen worden gebruikt in de medische wereld. Grafie betekent 'weergeven' en scopie betekent 'zien'. In het Engels heet dit: ultrasono graphy.
Ian Donald deed in 1961 de eerste meting tijdens zwangerschap met behulp van echo. Daarna is de echo verfijnd, onder andere door Stuart Campbell in 1968.
Waarom wordt er gebruik gemaakt van echo's tijdens de zwangerschap? Dit is om de ontwikkeling van de embryo/foetus te kunnen volgen. We willen weten of alles wel goed gaat en of er geen afwijkingen of complicaties optreden. Er zijn een aantal standaard echo's en een paar extra echo's die gemaakt worden.
De standaard echo's zijn:
- Termijn echo (8,5 tot 13 weken)
- 20-weken echo (18 tot 22 weken)
- Liggingsecho (35 weken)
Dan zijn er ook nog een aantal extra echo's die gemaakt kunnen worden:
- Vitaliteit echo (6 tot 8 weken)
- Groei echo (28 weken tot eind zwangerschap)
In de toekomst zal nog de 13 weken en de 30 weken echo worden toegevoegd. Deze echo's zijn om afwijkingen op te sporen en de groei van de foetus in de gaten te houden.