Epirus
Epirus is een historische regio die in Albanië en Griekenland ligt. De grootste stad in de huidige streek Epirus is Ioannina. Het Griekse deel van de regio is een periferie (provincie van Griekenland). Epirus is een bergachtig gebied in het noordwesten van Griekenland en . Het werd door enkele Griekse groepen mensen bewoond, zoals de Chaonianen, de Molossianen en de Thesprotianen. De regio was voor een bepaalde tijd onder bezit van Nicopolis. Na de Balkanoorlogen en de Eerste Wereldoorlog is Epirus opgedeeld in een Grieks deel en een Albanees deel.
Er rijden geen treinen in Epirus. Wel is er bij Ioannina een vliegveld.
Geografie
De kern van Epirus wordt gevormd door het Pindosgebergte, met als hoogste top de Smolikas van 2637 meter. Verder is het landschap heel ruig en gevarieerd. Het lijkt nog het meest op de mengeling van een Middellands Zee- en een bergklimaat. Er is heel veel natuur, met veel bomen. De meeste van deze bomen zijn coniferen. Ook zijn er veel verschillende diersoorten in Epirus. Niet alleen vogeltjes en insecten, maar ook wolven, lynxen, beren, herten en vossen!
De Vjosë (Grieks: Aoös) is de grootste rivier van het gebied. Er is maar één meer van betekenis: het Pamvotismeer. Dit meer ligt in het Griekse deel, aan de kust ervan ligt hoofdstad Ioannina. Vlaktes zijn er aan de kust.
Geschiedenis
Griekse Oudheid
Epirus wordt al eeuwenlang bewoond. In de Griekse Oudheid spraken de bewoners een soort van Grieks, maar de inwoners van de Griekse stadstaten (poleis) in het zuiden vonden de inwoners van Epirus toch een soort barbaren, omdat ze niet in steden leefden, maar in kleine dorpjes. De belangrijkste plaats was Dodona. Hier bevond zich een heel oud en belangrijk orakel. Dit was zelfs het een na belangrijkste van Griekenland!
Toch bleef de houding van de Grieken tegenover de Epirotes een beetje vaag. Sommige Grieken noemden hen barbaren, maar door hun taal, theater en religie werden ze toch wel als een soort half-Grieken beschouwd.
Rond 350 voor Christus begon dit wilde gebied zich een beetje te ontwikkelen. De drie grote stammen werden verenigd tot één groot koninkrijk en samen hadden ze veel macht. In deze tijd werd de Epirotische prinses Olympias moeder van Alexander de Grote. Later werd de streek door de Romeinen veroverd. Toen was de provincie weliswaar niet onafhankelijk, maar de welvaart nam door de handel wel toe.