Koninkrijk Italië (1861-1946): verschil tussen versies
| Regel 37: | Regel 37: | ||
====Weg met de Kerkelijke Staat==== |
====Weg met de Kerkelijke Staat==== |
||
Allemaal leuk en aardig, maar wat moest er nou gebeuren met de [[Kerkelijke Staat]]? De Kerkelijke Staat was de staat geregeerd door de [[paus]] en hij lag precies midden in Italië, waardoor hij het noorden en zuiden van het Italiaanse koninkrijk van elkaar scheidde. [[Guiseppe Garibaldi]] viel de Kerkelijke Staat binnen, maar dat werd de Franse keizer [[Napoleon III]] te gortig. Die wilde namelijk niet zo'n machtige zuiderbuur, en de Franse troepen bezetten de pauselijke gebieden. Toen de Fransen in de [[Frans-Duitse Oorlog]] werden verslagen, bezette Italië de Kerkelijke Staat. De paus was woedend, zag zich als een gevangene van het [[Vaticaan]] en heeft zich nooit meer buiten Vaticaanstad vertoond. Allemaal leuk en aardig, maar Italië was nu écht één. |
Allemaal leuk en aardig, maar wat moest er nou gebeuren met de [[Kerkelijke Staat]]? De Kerkelijke Staat was de staat geregeerd door de [[paus]] en hij lag precies midden in Italië, waardoor hij het noorden en zuiden van het Italiaanse koninkrijk van elkaar scheidde. [[Guiseppe Garibaldi]] viel de Kerkelijke Staat binnen, maar dat werd de Franse keizer [[Napoleon III]] te gortig. Die wilde namelijk niet zo'n machtige zuiderbuur, en de Franse troepen bezetten de pauselijke gebieden. Toen de Fransen in de [[Frans-Duitse Oorlog]] werden verslagen, bezette Italië de Kerkelijke Staat. De paus was woedend, zag zich als een gevangene van het [[Vaticaan]] en heeft zich nooit meer buiten Vaticaanstad vertoond. Allemaal leuk en aardig, maar Italië was nu écht één. |
||
| + | |||
| + | ===Nog meer land=== |
||
| + | Italië wilde zich nu gaan vergelijken met de grootmachten van toen: Frankrijk, Groot-Britannië, [[Duitse Keizerrijk|Duitsland]] en ook de [[Verenigde Staten]] wel. Daarbij hoorde [[kolonie|koloniën]]. [[Brunei]] en [[Atjeh]] leken Italië wel mooie kandidaten. Dit mislukte, Brunei werd door de Engelsen ingepikt en Nederland veroverde Atjeh. In de jaren 80 van de 19e eeuw wist Italië wel twee koloniën te krijgen: [[Italiaans-Eritrea]] en [[Italiaans-Somaliland]] waren de eerste overzeese gebieden van Italië. In 1912 kwamen daar ook nog [[Libië]] en de [[Dodekanesos]] bij. Het grondgebied van Italië was nu zeker verdubbeld, maar in vergelijking met de Franse en Engelse koloniën waren ze nog steeds ver-schrik-ke-lijk klein. |
||
==Koloniën== |
==Koloniën== |
||
Versie van 5 okt 2014 20:11
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Sjabloon:Infobox land Het koninkrijk Italië of in het Italiaans Regno d'Italia was van 1861 tot 1946 een koninkrijk op het gebied van het huidige Italië en Istrië.
Geschiedenis
Ontstaan
Italië voor de Italianen
Na het congres van Wenen in 1815 waren de grenzen van Europa grondig hertekend. Het keizerrijk Oostenrijk, het koninkrijk der Verenigde Nederlanden en andere landen ontstonden. Italië en Duitsland waren in die tijd niet één land, maar veel mensen wilden dat wel. Daar liepen ze al tegen het eerste probleem aan: de Oostenrijkers. Die hadden Lombardije-Venetië en Toscane in handen, gebieden die bij het nieuwe, verenigde Italië zouden moeten horen. In het noorden speelde zich het eerste deel van de hereniging af. In vele oorlogen werden Toscane en Lombardije-Venetië door de Savoyers van Piëmont-Sardinië veroverd. Nadat Guiseppe Garibaldi ook het koninkrijk der Beide Siciliën aan de Savoyers schonk, werd het koninkrijk Italië gesticht. Koning Victor Emanuel II van Italië werd op 17 oktober 1861 uitgeroepen tot de eerste koning van het heropgerichte , verenigde Italië.
Weg met de Kerkelijke Staat
Allemaal leuk en aardig, maar wat moest er nou gebeuren met de Kerkelijke Staat? De Kerkelijke Staat was de staat geregeerd door de paus en hij lag precies midden in Italië, waardoor hij het noorden en zuiden van het Italiaanse koninkrijk van elkaar scheidde. Guiseppe Garibaldi viel de Kerkelijke Staat binnen, maar dat werd de Franse keizer Napoleon III te gortig. Die wilde namelijk niet zo'n machtige zuiderbuur, en de Franse troepen bezetten de pauselijke gebieden. Toen de Fransen in de Frans-Duitse Oorlog werden verslagen, bezette Italië de Kerkelijke Staat. De paus was woedend, zag zich als een gevangene van het Vaticaan en heeft zich nooit meer buiten Vaticaanstad vertoond. Allemaal leuk en aardig, maar Italië was nu écht één.
Nog meer land
Italië wilde zich nu gaan vergelijken met de grootmachten van toen: Frankrijk, Groot-Britannië, Duitsland en ook de Verenigde Staten wel. Daarbij hoorde koloniën. Brunei en Atjeh leken Italië wel mooie kandidaten. Dit mislukte, Brunei werd door de Engelsen ingepikt en Nederland veroverde Atjeh. In de jaren 80 van de 19e eeuw wist Italië wel twee koloniën te krijgen: Italiaans-Eritrea en Italiaans-Somaliland waren de eerste overzeese gebieden van Italië. In 1912 kwamen daar ook nog Libië en de Dodekanesos bij. Het grondgebied van Italië was nu zeker verdubbeld, maar in vergelijking met de Franse en Engelse koloniën waren ze nog steeds ver-schrik-ke-lijk klein.