Steadicam
Een steadicam is een speciaal soort camera. Het is een draagbare constructie met draagriemen en gewichten die de lopende cameraman in staat stelt om stabiele beelden te maken, dit in tegenstelling tot een handheldcamera (in de hand of op de schouder gehouden camera) die makkelijker schokkende beelden geeft door het bewegen van het lichaam van de cameraman.
De cameraman draagt een soort harnas waarbij ter hoogte van zijn buik een stang zit. Daaraan zit een scharnierpunt dat je kunt vergelijken met de ophanging van een kompas op een schip. Dit drie-assige scharnierpunt zorgt samen met een gewicht onderaan voor de stabiliteit. De bediening van de camera (scherpstellen, inzoomen) gebeurd radiografisch door een tweede persoon. Onderaan bij het gewicht zit ook een kleine monitor, waarop de cameraman kan zien wat hij opneemt.
Omdat de camera en het steadicam-statief nogal zwaar zijn, wordt het gewicht door het harnas over het lijf van de cameraman verdeelt. Het geheel kan ook aan een auto worden bevestigd, bijvoorbeeld om een rennend paard te kunnen volgen en opnemen.
Dit systeem werd uitgevonden door de Amerikaanse cameraman Garrett Brown. De steadycam werd voor het eerst gebruikt in de film Bound for Glory (1976), die een Academy Award kreeg voor Beste camerawerk.
De steadycam wordt vaak ingezet bij popconcerten waarbij de cameraman de popartiest op het podium volgt.