Gebroeders Grimm
De Gebroeders Grimm waren twee broers die allebei belangrijk waren in de Duitse literatuur en geschiedenis. De twee broers heette Jacob Grimm en Wilhelm Grimm. Jacob was taalkundige en zijn broer, Wilhelm, verzamelde volksverhalen.
Alle volksverhalen werden uiteindelijk verzameld om in één groot boek te stoppen, Kinder- und Hausmärchen. Een Märche is een sprookje en daarom is dit boek ook een sprookjesboek. Niet zo maar één, maar een hele bekende. De Gebroeders Grimm hebben ze zelf niet geschreven, maar wel aangepast. Door de broers kennen heel veel mensen de sprookjes. Bekende sprookjes uit het boek zijn Hans en Grietje, Assepoester, Doornroosje, Sneeuwwitje, Repelsteeltje, Vrouw Holle en de Kikkerkoning.
Daarnaast losten de Gebroeders Grimm een ander probleem op in Duitsland, althans ze begonnen eraan. In de tijd van de twee broers was het Duits niet één taal, maar bestond uit een hoop dialecten. Hierdoor was het zo dat woorden in het ene deel van Duitsland soms heel anders geschreven werden als in een ander deel van Duitsland. Dit is erg onhandig, zeker als al deze gebieden proberen samen te werken. In 1854 begonnen de broers met het Deutsches Wörterbuch, waar de goede spelling in moest staan. Deze spelling moest door heel Duitsland gebruikt worden. De woordenboek bleek zo veel werk te zijn, dat het pas in 1961 is afgerond, haast een eeuw na de dood van de broers.