Herman Gorter
Herman Gorter (Wormerveer, 26 november 1864 - Sint-Joost-ten-Node, 15 september 1927) was een Nederlands dichter. Gorter was tevens de medeoprichter van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, later de Communistische Partij van Nederland. Gorter is vooral bekend vanwege zijn gedicht genaamd Mei uit 1889. Voor de openingsregel van dit gedicht is bekend. Deze luidt:
|
Een nieuwe lente en een nieuw geluid |
|
Dit is een uitdrukking geworden in de Nederlandse taal. Deze uitdrukking is ook wel kenmerkend voor Gorter zelf. Gorter behoorde tot de Tachtigers, een literaire beweging die de literatuur wilde moderniseren. Later bestuurde hij de werken van de Duitse denker Karl Marx en werd aanhanger van het communisme. Hierdoor verwijderde hij zich steeds verder van de Tachtigers. In 1897 sloot hij zich aan de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij. Zijn gedichten gingen steeds meer over een revolutie en een hoopvolle toekomst. In 1909 scheidde hij zich weer af van de Sociaal-Democratische Partij, toen deze samen ging met de Sociaal-Democratische Partij. In Pan (1912) beschreef hij hoe de wereld erna de communistische revolutie uit zou zien en was hier erg positief over.
Gorter reisde af naar Moskou in 1920 om een vergadering van alle communistische partijen wereldwijd bij te wonen. Gorter was kritisch op Vladimir Lenin en schreef hierover een boek. Dit boek werd vertaald naar onder andere het Duits, Japans en Chinees. In China had het boek erg vee invloed op Mao Zedong, die het communisme naar China bracht. Gorter overleed op terugweg van zijn verblijf in Zwitserland, waar hij graag vakantie vierde. De gedichten van Gorter hadden invloed op dichters als Jan Hendrik Leopold en Lucebert. Gorter wordt gezien als degene die de liefde bezong in de dichtkunst. Het laatste gedicht dat hij kort voor zijn dood schreef eindigde ook met het woord "liefde".