P-51 Mustang
De P-51 Mustang was een Amerikaans gevechtsvliegtuig en jachtbommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog en één van de beste uit de oorlog. Het toestel was vanaf het begin van de oorlog in gebruik bij de geallieerde luchtmacht, onder andere de Amerikaanse (USAF) en de Britse (RAF), en deed ook dienst in het begin van de Koreaanse Oorlog.
Een eerste prototype werd in september 1940 gepresenteerd. De eerste modellen waren beperkt in hoogte en bereik en nog niet zo geliefd. Pas toen er een betere motor in werd gemonteerd, grotere brandstoftanks in werden gezet en het een lichter staartstuk kreeg, werd het vierde model (de P-51 D Mustang) een superieur gevechtsvliegtuig. Hij werd gebruikt om langeafstandsbommenwerpers te escorteren en beschermen boven Duitsland, voerde verkenningsvluchten uit, deed dienst als aanvalsvliegtuig en kon worden ingezet als (duik)bommenwerper.
De P-51 D Mustang kon met volle brandstoftanks meer dan 3300 km vliegen en had een topsnelheid van 703 km/h. Hij had een lengte van 10 meter, een hoogte van 4 meter en van vleugel tot vleugel (spanwijdte) was 11 meter. De Mustang kon op 5 kilometer hoogte vliegen. Als bewapening had de P-51 D 6 machinegeweren voor een grote vuurkracht. Als motor had de Mustang een Rolls-Royce Merlin, een V12 vloeistofgekoelde motor. Het is de meest bekende vliegtuigmotor uit de Tweede Wereldoorlog en ook één van de beste.
Een nadeel was dat zijn grote brandstofvoorraad de stabiliteit beperkte, zodat de Mustang in een één-op-één gevecht er meestal niet zo best vanaf kwam. Daarom kreeg de Mustang afwerpbare brandstoftanks. Desondanks is de P-51 Mustang één van de populairste gevechtsvliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog. Er zijn er meer dan 15.000 van geproduceerd. De commandant van de Duitse luchtmacht, Hermann Göring, zou volgens Adolf Galland hebben gezegd dat de oorlog snel verloren zou zijn, toen hij Mustangs boven Berlijn zag.
Nederland had 40 Mustangs in dienst die veel in Nederlands-Indië werden gebruikt.