Snotolf

Snotolf Cyclopterus lumpus
Onbekend
Leefgebied	noordelijk deel Atlantische Oceaan, Noordzee
Leefomgeving	op 1 tot 200 m. diepte, jonge dieren bij de bodem
Behoort tot de	Stekelvinnigen (Acanthopterygii), Zoutwatervissen, Beenvissen, Vissen
Portaal Biologie

De snotolf (Cyclopterus lumpus), is een lid van de familie Cyclopteridae, en behoort tot de orde van Stekelvinnigen (Acanthopterygii). Het wordt gevonden in de Noord-Atlantische Oceaan en aangrenzende delen van de Noordelijke IJszee, zich uitstrekkend zo ver zuidelijk als Chesapeake Bay (zeldzaam ten zuiden van New Jersey) aan de Noord-Amerikaanse kust en Spanje (zeldzaam ten zuiden van Het Kanaal) aan de Europese kust. De soort is tweemaal gemeld in de Middellandse Zee. In Nederland komt het vooral in het paaiseizoen voor en tot het uitkomen van de eieren (mannetjes) is het vrij algemeen in het kustgebied, met name in de Zeeuwse wateren (Oosterschelde). Het leeft op een diepte van 1 tot 200 (elders tot 400) meter.

Beschrijving

De snotolf vrouwtjes bereiken grotere maten dan de mannetjes. Mannetjes worden doorgaans 30-40 cm lang, terwijl vrouwtjes doorgaans tot 50 cm lang en 5 kg wegen. Het grootste beschreven exemplaar was 61 cm lang, en woog 9,6 kg. In het brakke water van de Oostzee is het meestal niet groter dan 20 cm. Het lichaam is bolvormig. Het heeft een knobbelige, geribbelde rug en drie grote benige knobbeltjes op elke zijkant. Zijn bekkenvinnen vormen zuigschijven die hij gebruikt om zich stevig aan rotsen of andere oppervlakken vast te houden. Het hoofd en de borstvinnen van mannetjes zijn groter dan die van vrouwtjes. Het heeft een geleiachtige vetlaag onder de huid. De kleur is zeer verschillend; blauwachtig, grijsachtig, olijfgroen, geelachtig of bruinachtig. Volwassen mannetjes worden tijdens de paaitijd oranjerood. Ze voeden zich met geleiachtig plankton, viseieren en kleine schaaldieren. Een enkel vrouwtje legt 50.000-220.000 eieren die in twee partijen van ongeveer gelijke grootte worden gelegd met een tussenpoos van 1 à 2 weken. Het vrouwtje legt de eieren in een nestgebied dat vooraf door het mannetje is uitgekozen, dat meestal zal bestaan ​​uit een rots of keien op de zeebodem. Het nest bevindt zich in relatief ondiep water (minder dan 10 m). Vooral de jonge vissen geven een soort van "glow in the dark" (groenig licht). Waar het voor dient is onduidelijk.