Open einde: verschil tussen versies
(→Andere voorbeelden: Brontë's beste vriendin, Elizabeth Gaskell, beschreef het einde van Villette als "een puzzel".) |
|||
| (5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
| − | Een '''open einde''' is een alternatief voor | + | Een '''open einde''' is een alternatief voor [[gesloten einde]]. Het betekent dat een einde niet duidelijk is. De uiteindelijk ontknoping van het verhaal wordt weggelaten. Lezers of kijkers kunnen hierdoor zelf beslissen hoe het boek eindigt. |
| − | + | Een voorbeeld van een open einde is het toneelstuk ''[[Spoken (Henrik Ibsen)|Spoken]]'' van [[Henrik Ibsen]]. In het verhaal is de zoon van vrouw Alving ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Aan het einde van het toneelstuk moet zij de beslissing nemen of zij haar zoon wel of niet helpt met [[euthanasie]]. Op dit moment stopt het toneelstuk; we weten niet haar uiteindelijk beslissing. Het einde is dus open voor de [[interpretatie]] van de lezer. | |
| + | |||
| + | Een ander voorbeeld is ''[[American Psycho (boek)|American Psycho]]'' van [[Bret Easton Ellis]]. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Patrick Bateman. Bateman is echter een [[onbetrouwbare verteller]], aangezien hij geestelijk ziek is. Hierdoor is onduidelijk of de gebeurtenissen in het boek wel echt gebeurd zijn of dat zijn [[advocaat]] tegen hem liegt. | ||
| + | |||
| + | ==Andere voorbeelden== | ||
| + | Hieronder vindt je een paar voorbeelden van boeken met een open einde: | ||
| + | * ''[[De veiling van nr. 49]]'' van [[Thomas Pynchon]]. | ||
| + | * ''[[The Turn of the Screw]]'' van [[Henry James]]. | ||
| + | * ''[[Nausea]]'' van [[Jean-Paul Sartre]]. | ||
| + | * ''[[Aantekeningen uit het ondergrondse]]'' van [[Fjodor Dostojevski]] | ||
| + | * ''[[Jacobs kamer]]'' van [[Virginia Woolf]]. | ||
| + | * ''[[Villette (roman)|Villette]]'' van [[Charlotte Brontë]] | ||
| + | |||
| + | [[Categorie:Verhaal]] | ||
Huidige versie van 26 jan 2025 om 17:02
Een open einde is een alternatief voor gesloten einde. Het betekent dat een einde niet duidelijk is. De uiteindelijk ontknoping van het verhaal wordt weggelaten. Lezers of kijkers kunnen hierdoor zelf beslissen hoe het boek eindigt.
Een voorbeeld van een open einde is het toneelstuk Spoken van Henrik Ibsen. In het verhaal is de zoon van vrouw Alving ernstig ziek en heeft niet lang meer te leven. Aan het einde van het toneelstuk moet zij de beslissing nemen of zij haar zoon wel of niet helpt met euthanasie. Op dit moment stopt het toneelstuk; we weten niet haar uiteindelijk beslissing. Het einde is dus open voor de interpretatie van de lezer.
Een ander voorbeeld is American Psycho van Bret Easton Ellis. Het verhaal wordt verteld door de ogen van Patrick Bateman. Bateman is echter een onbetrouwbare verteller, aangezien hij geestelijk ziek is. Hierdoor is onduidelijk of de gebeurtenissen in het boek wel echt gebeurd zijn of dat zijn advocaat tegen hem liegt.
Andere voorbeelden
Hieronder vindt je een paar voorbeelden van boeken met een open einde: