Sino-Tibetaanse talen: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| Regel 5: | Regel 5: | ||
De volgende [[Taal|talen]] en taalgroepen behoren volgens veel taalkundigen tot de Sino-Tibetaanse taalfamilie: | De volgende [[Taal|talen]] en taalgroepen behoren volgens veel taalkundigen tot de Sino-Tibetaanse taalfamilie: | ||
| − | * [[Chinese talen]], waarvan er veel [[Lettergreep|monosyllabisch | + | * [[Chinese talen]], waarvan er veel [[Lettergreep|monosyllabisch]] zijn |
* [[Tibeto-Birmaanse talen]] | * [[Tibeto-Birmaanse talen]] | ||
** [[Newaars]] | ** [[Newaars]] | ||
Versie van 19 feb 2025 18:52
De Sino-Tibetaanse talen vormen een taalfamilie met ongeveer 250 talen. De taalfamilie is de op een na grootste groep, na de Indo-Europese taalfamilie.
De volgende talen en taalgroepen behoren volgens veel taalkundigen tot de Sino-Tibetaanse taalfamilie:
- Chinese talen, waarvan er veel monosyllabisch zijn
- Tibeto-Birmaanse talen
- Newaars
- Tibetaanse talen
- Birmaans of Birmees
De Hmong-Mientalen worden soms tot deze taalfamilie gerekend, maar zijn misschien een aparte familie. Sommige linguïsten rekenen de Kra-Daitalen, waaronder het Thai, nog als een Sino-Tibetaanse talen, maar anderen delen ze bij de Austronesische talen in.
Autochtone talen
Hieronder volgt een lijst met landen waar Sino-Tibetaanse talen een autochtone taal zijn (dat wil zeggen dat beide ouders in dat land wonen, maar van elders komen).
- Volksrepubliek China
- Taiwan of hetzelfde de Republiek China
- Noord-Korea
- Rusland
- Pakistan
- India
- Nepal
- Bhutan
- Bangladesh
- Myanmar, het voormalige Birma
- Thailand
- Laos
- Vietnam