Staatstelevisie

Staatstelevisie kun je vergelijken met de publieke omroep (in Nederland NPO, België heeft drie netwerken, één voor elke taalgemeenschap: VRT , Nederlands - RTBF , Frans - BRF , Duits). Deze omroep(en) krijgen staatssteun (omroepbijdragen) in tegenstelling tot de commerciële omroepen, die geld verkrijgen door te adverteren. De publieke omroep is meer een openbare dienstverlening. De NPO is bijzonder, omdat de hoeveelheid zendtijd van elke omroep afhangt van het aantal betalende leden.

De publieke omroep moet aan de volgende regels voldoen:

• Toegankelijk zijn voor iedereen
• Universele aantrekkingskracht hebben
• Aandacht hebben voor minderheden
• Bijdrage aan nationale identiteit en gemeenschapszin (dus gericht zijn op het land waartoe het behoort)
• Commercieel onafhankelijk zijn. Dus bedrijven mogen niet de overhand hebben
• Concurrentie in goede programmering in plaats van kijkcijfers. Dus de kwaliteit is belangrijker dan de hoeveelheid kijkers
• Richtlijnen die bevrijden in plaats van beperken

Toch zijn er landen met staatsomroepen die héél sterk datgene uitzenden wat de regering van die staat de kijkers oplegt, vaak in de vorm van propaganda. Die landen zijn vaak niet zo democratisch, over het algemeen heeft het politieke systeem een autoritair karakter daar.